Апошні выпадак
20 мая аварыя адбылася на ўчастку трасы ля Ратамкі, Volkswagen ехаў з боку Мінска.
Кампанія моладзі перакулілася на Polo, дзве пасажыркі пацярпелі, адну выкінула ў багажнае аддзяленне. У афіцыйнай версіі здарэння ёсць важная акалічнасць — «з'езд на абочыну». Усім, хто хоць раз праязджаў па маладзечанскай трасе, слова «абочына» скажа пра многае.
Узбочына тут даволі шырокая і пры гэтым падступная: дастаткова аднаму вядучаму колу выехаць за межы асфальтавага пакрыцця, і наступствы могуць быць непрадказальнымі.
Бяспекі не дадаюць пастаянныя закругленні дарогі, сур'ёзныя перапады вышынь, блізкасць даволі ажыўленай Ратамкі, зон адпачынку ля Мінскага мора, дач. І ўсё ж асноўным фактарам падаецца хуткасць: пры 20 км/г аўтамабілі не перакульваюцца на дах.
Выезд з Мінска. Хуткасць
Чытач Onliner Васіль Абразоўскі, які часта ездзіць па Р-28, вырашыў палічыць выгаду ад пераходу са стандартных 90 км/г да 120: «Наколькі мне вядома, «працу па аптымізацыі хуткасных рэжымаў» правялі на пачатку 2020 года, там жа ўсталявалі камеру. Хуткасны ўчастак — ад станцыі «Ждановічы» да павароту на Боўблі — роўны 16 кіламетрам. На хуткасці 120 км/г яго можна праехаць за 7 хвілін 29 секунд. Пры хуткасці 100 км/г гэты час складзе 9 хвілін. Лічу, розніца ў паўтары хвіліны — занадта неістотная плата за рызыку, якой падвяргаюцца ўсе ўдзельнікі руху».
Варта падкрэсліць, што ўчастак не пазначаны знакам «Аўтамагістраль» або «Дарога для аўтамабіляў». Гэта значыць, доступ для ціхаходнага транспарту на трасу не зачынены. Дэльта хуткасцяў занадта вялікая, таму тыя, хто жадае ехаць хутчэй, не заўсёды паспяваюць зрэагаваць.
Кантроль хуткасці вядзецца пры дапамозе камер. Праўда, часам месцы іх устаноўкі выклікаюць здзіўленне. Яркі прыклад — перасоўная прылада, схаваная за прыпынкам. Падобна, устаноўшчыкі забываюць, што галоўная мэта фотакантролю — не штрафы, а гарантаванне бяспекі, прадухіленне ДТЗ, якія залежаць ад хуткасці. З апошнім тут, мякка кажучы, дрэнна.
Onliner прагледзеў архіў навін за апошні час і пашукаў аварыі, падобныя па апісанні на тыя, што завуць залежнымі ад хуткасці. Разглядалі толькі ўчастак ля Ратамкі. Па злой іроніі арыенцірам для гэтага месца канцэнтрацыі здарэнняў з'яўляецца аддзел ДАІ Мінскага раёна.
У жніўні 2021-га перакуліўся Volkswagen, у якім акрамя кіроўцы знаходзіліся двое маленькіх дзяцей (3 гады і 6 гадоў). Жанчыну-кіроўцу шпіталізавалі.
У ліпені 2021-га дарожная агароджа разрэзала Renault Logan на часткі, пацярпеў кіроўца.
За тыдзень да гэтага там жа здарылася ДТЗ з удзелам Peugeot, які суправаджаў групу раварыстаў. Удар быў такой сілы, што машына пераляцела праз адбойнік вышынёй у метр і апынулася ў кювеце.
У сакавіку 2021-га здарылася масавая аварыя з удзелам пяці аўтамабіляў. Загінула жанчына.
Гэтыя прыклады — толькі самыя буйныя і толькі за 2021 год.
Мінскае мора. Веласіпедысты
У любы час дня ў цёплы сезон на трасе Р-28 можна сустрэць веласіпедыстаў. Многія — і прафесійныя спартсмены, і аматары — лічаць гэтую дарогу ці ледзь не адзіным зручным месцам для трэніровак. І тут зноў варта ўспомніць пра абочыну: тут яна шырокая, роўная. Амаль ідэальная дарога.
Праўда, па зручнай і шырокай абочыне стала ездзяць у тым ліку машыны. Такім чынам аўтамабілісты стварылі сабе дадатковую паласу — у прыватнасці, для апярэджання.
Ці не таму з маладзечанскай трасы часта прыходзяць паведамленні пра ДТЗ з удзелам веласіпедаў? Леташняю аварыю з Peugeot суправаджэння групы веласіпедыстаў мы ўжо згадалі. Тады хлопцам на роварах пашанцавала. А ў 2013-м пры падобных абставінах за некалькі метраў ад прыпынку «Мінскае мора» групу спартсменаў-веласіпедыстаў усё ж збілі.
У 2018-м веласіпедыстка падчас трэніроўкі ўпала пад Mercedes — кіроўца аўтамабіля здзейсніў наезд на дзяўчыну-падлетка 13 гадоў. Яе павезлі на хуткай.
Нярэдкія на гэтай трасе і ДТЗ з удзелам адзіночных веласіпедыстаў. У 2016-м пацярпеў хлопец на шасэйніку — патрапіў пад Kia. Яго шпіталізавалі ў цяжкім стане.
За Заслаўем. Ракіроўкі палос
Ля Заслаўя траса з двухпалоснай (для кожнага напрамку) ператвараецца ў аднапалосную. Наколькі гэты пераход бяспечны — ярка ілюструюць палосы на асфальце, пакінутыя шынамі. Тут жа знікае раздзяляльная агароджа, а з ёй і адносна зручная арганізацыя руху. Затое застаецца тая самая велізарная абочына.
Мясцовыя гавораць, пашырэнне трасы прадугледжваў рамонт 2009 года. На гэтым месцы яно скончылася (мяркуюць, разам з фінансаваннем). Лічаць, правільным рашэннем было б пашырыць дарогу да двух палос з абочынай аж да скрыжавання з МКАД-2.
Тое, што абочына на Р-28 успрымаецца няйначай як дадатковая паласа, відавочна. Шматлікія аўтамабілісты, якія збіраюцца парушаць хуткасны рэжым ні на 1 км/г, адразу займаюць становішча правымі коламі на абочыне. У выпадку неабходнасці саступаюць самі або тыя, хто спяшаецца, ідуць на «напаўабгон».
Каля кожнага скрыжавання з другараднымі дарогамі, якія вядуць да вёсак, пачынаецца чахарда з палосамі. Раптам асноўная паласа становіцца выдзеленай для павароту налева, а абочына — асноўным для руху.
За кошт той жа абочыны арганізаваныя аўтобусныя прыпынкі. Пры выездзе грамадскага транспарту саступаць яму дарогу не абавязкова, але не прапусціць — усё роўна што нарвацца на ДТЗ.
З-за падобнай ракіроўкі палос увесь час узнікае сумнеў: а дзе я цяпер еду? У паласе, паваротным радзе або па абочыне? Знакі не заўсёды ратуюць, а разметка, якая страціла выгляд, толькі дадае нявызначанасці.
Выходзіць, едзеш злева — можаш сустрэць аўтамабілі, якія чакаюць магчымасці павярнуць налева; едзеш справа — натыкаешся на веласіпедыстаў, аўтобусы і проста тых, хто спыніўся на абочыне.
Сітуацыя напальваецца пры пад'ездзе да комплексу «Лінія Сталіна». Там, на кароткім адрэзку трасы, адзін за адным ідуць наземныя пераходы, змена палос, аўтобусныя прыпынкі, павароты налева. А ў дні мерапрыемстваў напружанне павялічваецца — як за кошт пешаходаў, так і з-за прыпаркаванага транспарту.
У такіх умовах, як здаецца, аварыі непазбежныя. Прыкладаў, на жаль, мноства.
Штучныя кветкі на металічных адбойніках і крыжы ў мініяцюрных агародках, то тут, то там, якія сустракаюцца на трасе Р-28, паказваюць: мы ведаем далёка не пра ўсіх ахвяр гэтай дарогі. Яна безумоўна патрабуе змен, інакш новых трагедый не пазбегнуць.
