Фота з сацыяльных сетак
Большая частка збораў Лысенкі, якія назапасіліся ў яго за доўгую навуковую кар'еру, былі перададзеныя ім па ўласнаму тэстаменту ў Нацыянальны гістарычны музей Беларусі, але тое-сёе заставалася непрыстроеным.
Тое, што лямец і воўна захаваліся амаль 1000 гадоў, тлумачыцца адметнасцю берасцейскага грунту. Ён вільготны і добра захоўвае арганіку.
Менавіта з-за асаблівасцяў гэтага грунту Лысенку ўдалося адкапаць у старажытным Бярэсці шмат унікальных матэрыялаў, на падставе якіх складзены цэлы археалагічны музей «Бярэсце». Многія пабудовы старажытнага Бярэсця захаваліся на пяць-дзевяць вянцоў, а некаторыя нават і на дванаццаць, што з’яўляецца вялікай рэдкасцю ў славянскай археалогіі.
Пятро Лысенка (1931—2020) — адзін з найбольш заслужаных беларускіх археолагаў. Ён з 1964 года і да канца жыцця працаваў у Інстытуце гісторыі Нацыянальнай Акадэміі навук Беларусі, а даследаванне старажытнага Бярэсця стала справай усяго ягонага жыцця.
