Гіркін канстатуе канчатковае завяршэнне другога этапу «спецаперацыі». На яго думку, наступленне ўзброеных сілаў Расіі і самаабвешчаных «ДНР» і «ЛНР» цалкам выдыхнулася. Расійскія войскі дасягнулі мяжы сваіх наступальных магчымасцяў, таму цяпер «максімум, што можна чакаць — што яны здолеюць «дамучыць» прамзону Севераданецка і рэшткі плацдарма УСУ на Северскім Данцы ў гэтым раёне». На астатніх участках у актыўных баявых дзеяннях ужо трывае аператыўная паўза.
Гіркін заўважае, што падчас баёў на Данбасе абодва бакі панеслі велізарныя страты. На яго думку, чалавечыя страты ва ўкраінцаў большыя, але яны здольныя хутка іх папоўніць. Самае галоўнае — што ўкраінскі бок не задзейнічаў сваіх асноўных стратэгічных рэзерваў, цвёрда трымаючыся абарончай тактыкі.
Агульны вынік майска-чэрвеньскай бітвы на Данбасе Гіркін ацэньвае як нічыйны. Расійскія войскі, паводле яго, не здолелі ні дасягнуць пастаўленых стратэгічных мэтаў («вызвалення» ўсяго Данбаса), ні нават да іх істотна наблізіцца. Але шэраг важных тэрыторый і буйных населеных пунктаў (Папасная, Чырвоны Ліман, Севераданецк) ім узяць усё ж удалося, як і адкінуць УСУ за Северскі Данец і разграміць «амаль дашчэнту» шэраг частак і злучэнняў УСУ.
Украінскае камандаванне ў цэлым сваю галоўную задачу выканала. УСУ ўдалося ўтрымацца ў раёне Горлаўкі, не дапусціць разгрому галоўных сіл сваёй Данецкай групоўкі і выйграць час на стварэнне новых рэзерваў. Хоць гэта, на думку Гіркіна, каштавала вялікіх стратаў і падзення маральнага духу часткі войскаў.
У цэлым чаша вагаў, як сцвярджае Гіркін, схілілася на бок Кіева. Бо яму, маўляў, удалося выйграць час. А расійская армія цяпер мае патрэбу ў перафармаванні і буйных папаўненнях для аднаўлення баяздольнасці.
Колькі будзе доўжыцца аператыўная паўза і калі пачнецца летняя бітва за ініцыятыву, Гіркін дакладна казаць не бярэцца. На яго думку, тэрміны могуць быць ад тыдня да месяца-паўтара, наўрад ці даўжэй. Цягнуць з пачаткам новай наступальнай аперацыі да восені, трываючы ўсё больш частыя ўдары па Данецку і ўласна тэрыторыі РФ, расійскія вайскоўцы наўрад ці змогуць, дакладней, ім не дазволіць гэтага палітычнае кіраўніцтва, якому востра патрэбныя неадкладныя «перамогі».
Гіркін мяркуе, што новая бітва можа мець, як ён выказваецца, «сустрэчна-рознанакіраваны характар». Гэта значыць, расійскія войскі могуць наступаць у адным рэгіёне, а УСУ — у іншым, і абодва бакі будуць спрабаваць «злавіць» саперніка на паспяховай абароне ў спалучэнні з контрударамі.
Данецкі фронт, відаць, на нейкі час стане «ціхім», хоць абстрэлы і баі мясцовага значэння на ім працягнуцца. Але асноўныя бітвы Гіркін прагназуе ў раёне Херсона і Харкава.
