«Я вам проста выпадак з жыцця раскажу, які да глыбіні душы мяне ўзрушыў.
Моладзь у тую пару ўвечары сабралася паспяваць беларускія песні. На наступны дзень, можа быць, з гэтай кампаніі хтосьці знайшоўся, вось гэтая кампанія была выкліканая, па-нашаму, у міліцыю.
Што там, паліцыя была? Пастарунак. І там проста прыкладам аўтамата выбілі зубы. Вось такі вось метад выхавання быў», — наракае свіслацкі вертыкальшчык.
І працягвае:
«Другі момант хацеў бы назваць, пра які не магу маўчаць. У 1921 годзе
56 бацькоў свіслацкіх сабраліся і напісалі ліст, каб дазволілі дзецям навучацца на беларускай, на роднай беларускай мове. 110 школьнікаў гэтых 56 бацькоў. І атрымалі афіцыйную адмову».
А вядомы гісторык-прапагандыст з найбліжэйшага атачэння Лукашэнкі Ігар Марзалюк гэта ўсё падсумоўвае:
«Як шагрэневая скура скарачалась прастора беларускай культуры, знішчаліся беларускія школы».
Калі б гэтыя цытаты прывесці, не тлумачачы кантэксту і прыбраўшы даты, то наўрад ці людзі з ходу зразумелі б, што яны — не пра сучасную Беларусь з «беларускай» уладай, а пра рэчаіснасць амаль стогадовай даўніны ў чужой дзяржаве.
