У Менску адсьвяткавалі 60-годзьдзе ААН.
60 год таму, у 1945 г., ратыфікавалі статут Арганізацыі Аб’яднаных Нацый. З гэтай нагоды 24 кастрычніка менская Філярмонія сабрала палітычны і культурны бамонд сталіцы.
Наяўнасьць запрашэньняў пільна адсочвалі гарныя хлопцы, апранутыя ў парадныя шынялі, а пляцоўка перад уваходам была шчыльна застаўлена машынамі з дыпляматычнымі нумарамі. На адкрыцьці канцэрту з прывітальнымі словамі выступілі прадстаўніца ААН у Беларусі Джыхан Султанаглу і віцэ-прем’ер Андрэй Кабякоў. Пераклад першай зачытваўся на ўзорнай беларускай мове, другі па паперцы прамаўляў на чысьцюткай расейскай.
Мэта ААН — змаганьне за мір ва ўсім сьвеце. Пра гэта нагадвала вялізная белая птушка, што ў паўзах між выступамі лунала на экране ў глядзельнай залі. Хоць часам ААН папракаюць за празьмерную мяккасьць і бесканфліктнасьць — абы не было вайны. Вось і рэзалюцыя верасьнёўскай юбілейнай сэсіі ўтрымлівае прапанову Беларусі пра прызнаньне разнастайнасьці шляхоў прагрэсіўнага разьвіцьця, у тым ліку свабоднага вызначэньня народам палітычнага статусу. Эх, каб гэта сапраўды вызначаў народ, а ня той, хто кіруе ад яго імя…
Арганізатары права на разнастайнасьць інтэрпрэтавалі своеасабліва: два вядучыя (жанчына і мужчына) па чарзе прамаўлялі часткі сказу. Гэта даволі пашыраны прыём розных шоў, калі б не адно «але». Сакавіты, чыста беларускі пачатак сказу вядоўцы-мужчыны ў выдатным увасабленьні Аляксандра Памідорава з імпэтам падхоплівала яго калега на расейскай, працяг жа фразы зноў гучаў па-беларуску.
Стараньнямі канцэртных майстроў зьмяшаліся ў кучу ўзьнёслыя мэлёдыі балетнага аркестру, цыганскія матывы баяністаў, беларуская музыка «Крамы», расейска-беларускі Зьміцер Вайцюшкевіч, джаз «Стоксу» і касмапалітычны «Новы Ерусалім».
Ну і як пішуць у такіх выпадках беларускія газэты за мяжой, пасьля канцэрту ганаровых гасьцей чакала смачная пачостка.
