Спрэчкі наконт «Нямецкай хвалі» не сьціхаюць: 15 хвілін радыёэтэру ўзьнялі хвалю пратэсту. Але сытуацыю з моваю на «Нямецкай хвалі» справакавалі беларускія палітыкі.
Беручы ўдзел у розных сэмінарах, я быў сьведкам аднолькавых падзей. Прысутнічае які замежнік — адразу ўся эліта апазыцыі пераходзіць на расейскую. Часта гэтак здаралася за бытнасьцю тут пана Віка. Не было ў яго перакладчыка, які б валодаў беларускай мовай. Таму ўздымаўся на трыбуну які спадар Грыб ці Лябедзька ды пачынаў шпарыць па-расейску, а калі нейкі недарэка асьмельваўся казаць па-тутэйшаму, на яго сыкалі мясцовыя палітыкі, крывіўся перакладчык. Замежнікаў у нас прынята паважаць больш за сябе.
А хто цяпер у Нямеччыне лічыцца найбольшым знаўцам палітычнай сытуацыі ў Беларусі? Той самы сп.Вік, як мог паведаміць, што ў Беларусі ўсе размаўляюць і разумеюць па-расейску, і грошы на нейкую вайсрусьляндзкую мову можна ашчадзіць.
Дарэчы, праз гэтую непавагу да сябе ніхто з апазыцыі не запатрабаваў прабачэньняў у ледзь не прыехаўшага да нас паслом Аяцкава, які сказаў сёе-тое аб нашай дзяржаве. Дзякуй Лукашэнку — азваўся.
Ды што там «Нямецкая хваля». Учора ўкінулі ў паштовую скрыню «Народную волю». Зь сіненькім паўкруглым штэмпэлем: «Для рекламных целей» — па-расейску. Якая тут ужо «Нямецкая хваля»…