Гарэцкі і 2, або Як беларусы любяць лічбу два
Калі Максім Гарэцкі пісаў аповесьць «Дзьве душы», пэўна ж, ён і думаць ня думаў, што ў беларуса будзе ажно два дні незалежнасьці: 25 сакавіка і 3 ліпеня. Двудушнасьць беларуса распаўсюдзілася на ўсё чыста. У беларуса дзьве сталіцы — Мінск і Менск, ці Менск і Вільня, ці Мінск і Масква. Усё залежыць ад перакананьняў, але ж і дзяржавы ў яго дзьве — БНР і РБ, РБ і Саюзная дзяржава. Круці ўлева ці ўправа, а дзяржавы будзе дзьве. І мовы дзьве. І граматыкі дзьве. Гербоў два — конь і капуста. Сьцягоў два. Веры дзьве, таму і Хрыстос уваскрасае ў беларускай сьвядомасьці двойчы. Новы год гэтаксама двойчы надыходзіць. Калі беларусу сказаць: «Адзін цар, адна вера, адзін народ!» Ён адкажа: «Адна-адна, адзін-адзін, ага-ага…»
Беларус — паэт, на тэзу ён знойдзе антытэзу ў простых паўторах. Таму і вялікіх паэтаў у беларуса два — Колас і Купала, Пушкін і Міцкевіч, Шэксьпір і Быкаў… Дзьве нагі ў беларуса, дзьве рукі і два вокі. Дзьве жонкі, дзьве каханкі, два сыны — разумны і дурань, дзьве дачкі — бабіна дачка і дзедава дачка, два браты — багаты і бедны. У беларуса адзін нос, і ён страшэнна праз гэта перажывае, але супакойвае сябе тым, што ў носе дзьве дзіркі.
напiсаў 05.07.2003, 21:44
∎
Такубоку і нікчэмнасьць
Подыхі Азіі жахлівыя. Хто ніколі ня быў у азіяцкіх краінах, таму цяжка зразумець і паверыць у тое бязьмежна-безнадзейнае, што пануе на жоўта-залатым кантынэнце. «Няўжо можа быць нешта, створанае чалавекам, — вялікае? Сам чалавек не вялікі, не каштоўны», — кажа Ісікава Такубоку ў «Дзёньніку, напісаным лацінкай». Ён нібыта засьцерагае заходнюю, лацінскую, хрысьціянскую культуру ад празьмернага захапленьня Ўсходам.
напiсаў 05.10.2003, 17:30
∎
Багушэвіч і абвесткі ў мэтро
Калі слухаў бясконцыя папярэджаньні пра зладзеяў у мэтро, прыйшла думка: трэба заклік Багушэвіча «Не пакідайце мовы сваёй, каб ня ўмёрлі!» перарабіць на «Не пакідайце рэчаў сваіх, каб ня сьпёрлі!»
напiсаў 07.07.2005, 13:22
