Фота dev.by.
Аб праектах маладога прадпрымальніка з Беларусі Мікіты Мікадо чулі многія. Яго візітная картка – Quote Roller. Зараз Мікіта разам са сваёй сям'ёй і калегамі па бізнэсе жыве ў Сан-Францыска. Там ён працуе, займаецца сёрфінгам, гадуе дачку і вядзе блог.
It.tut.by вырашыў спытаць Мікіту пра тое, пра што ён не піша ў блогу. Даведаліся, што ў адзенні ён аддае перавагу стылю casual, у музыцы – індзі, у кіно – заблытаным сцэнарам. Забабонаў не мае. І яшчэ сёе-тое.
Пра выбар: Як мне патлумачылі, праграміст – гэта прафесія, якая давала свабоду
Я думаю, што большасць хлопчыкаў хочуць быць паспяховымі, проста кожны ўяўляе сабе гэта пэўным чынам. Калі становішся дарослым, разумееш, што адной з складнікаў поспеху з'яўляецца самарэалізацыя і матэрыяльны дабрабыт. Магчыма, таму я хацеў зрабіць свой бізнэс. Але, шчыра кажучы, я не вельмі добра памятаю сваю матывацыю.
У БДУІР пайшоў таму, што добра ішла матэматыка. І як мне тады патлумачылі, праграміст – гэта прафесія, якая давала свабоду. Адчуваю я сябе вольным чалавекам? Мне здаецца, так. У нейкай ступені. Абсалютнай свабоды не існуе. Напрыклад, я не магу проста ўсё кінуць – ад мяне залежаць людзі, я не магу іх падвесці.
Destiny is not a matter of chance, it's a matter of choice. Усё ў руках чалавека, кожны можа зрабіць усё, што захоча, было б жаданне. Выпадковасці адбываюцца з кожным чалавекам. У залежнасці ад таго, як чалавек іх зварочвае для сябе, складваецца яго жыццё.
Вядома, бываюць рэчы, якія асуджаюць людзей на няпросты лёс. Калі б я захварэў на што-небудзь страшнае, я не мог бы працаваць так, як я працую цяпер. Але мне здаецца, што гэта крайнасці. Я думаю, што нейкія дрэнныя рэчы могуць разбурыць планы, але я не ўпэўнены, што проста на поспеху можна далёка заехаць.
Можа быць, і былі нейкія выпадковасці, якія прывялі мяне да таго, што я маю цяпер, але я ніколі пра гэта не задумваўся. Гэта вельмі складаны разумовы працэс, а ў мяне зараз вельмі шмат спраў для абдумвання.
Я занадта шмат займаўся ІТ, каб быць добрым філосафам.
Пра ЗША: Тут людзі менш нервовыя і трошкі больш шчаслівыя
Мы выбіралі не краіну – мы выбіралі менавіта Сіліконавую даліну. Гэта Мека ўсіх ІТ -кампаній. Асабіста мне тут хутчэй вучыцца і знаходзіць тое, што ўжо зрабілі, а не вынаходзіць зноўку. Жонка адразу пагадзілася.
Дзіця нарадзілася ўжо тут. Крыху складана без бацькоў, але гэта не самае страшнае. Маі ўжо 6 месяцаў. Яна нарадзілася ў маі і бабулю завуць Маяй. Бабулі і дзядулі хвалююцца, што ўнучка далёка, але нічога – калі-небудзь прывязём яе да іх.
Тут людзі менш нервовыя і трошкі больш шчаслівыя, мне здаецца. Тут пастаянна праходзяць нейкія фэсты, парады. Ёсць басейн для грудных дзяцей. Ёсць спецыяльныя заняткі для грудных дзяцей з бацькамі. Столькі ўсяго, чым можна заняцца, што сумна не бывае. Жонцы падабаецца.
Мы здымаем дом, у якім жывём і працуем. На першым паверсе жыву я, на другім жыве Саша. І адзін пакой у нас для хлопцаў і дзяўчат, якія прыязджаюць з Беларусі. Зараз там жыве Жэня, наш дызайнер.
Пра адпачынак: Сяджу на дошцы, чакаю хвалю хвілін 10 і думаю
Я стараюся камбінаваць працу і сёрфінг. Трэба старацца рабіць правільныя рэчы, замест таго, каб рабіць шмат чаго. Часам трэба зрабіць крок назад і падумаць. І мне сёрфінг дапамагае гэта рабіць: сяджу на дошцы, чакаю хвалю хвілін 10 і думаю.
Наогул, я шмат чым тут займаюся. Тут лазня ёсць добрая. Часам з сябрамі ходзім у лазню. Ёсць бясплатныя тэнісныя корты, і там ніколі няма чаргі. У Лас-Вегас ездзілі ...
Пра мэты: Навошта спыняцца, калі ты атрымліваеш ад жыцця тое, чаго хочаш?
Тыя людзі, якія прадавалі свае кампаніі або выходзілі на IPO, кажуць, што нават калі ты дасягнуў нейкіх мэтаў, з'яўляюцца новыя. Заўсёды трэба чымсьці займацца – такая чалавечая прырода. У мяне няма плану, калі трэба спыніцца.
А навошта спыняцца, калі ты атрымліваеш ад свайго жыцця тое, чаго хочаш, калі ты шчаслівы чалавек? Магчыма, мэтай перастае быць зараблянне грошай, калі яны ў цябе ёсць. Але ў мяне іх пакуль няма. Я пакуль не бачу такой падзеі або дасягнення, пасля якога я мог бы сказаць: "Усё, я не хачу больш нічога рабіць".
Каб дамагчыся поспеху, не трэба падманваць сябе. Вядома, пажадана імкнуцца не падманваць іншых, хоць гэта складана ў бізнэсе на постсавецкай прасторы. Таму мы выбралі ІТ. Мне здаецца, тут усё больш празрыста.
Пра грошы : Зараз я не бачу сэнсу ў нейкіх прадметах раскошы
Трата грошай не робіць людзей шчаслівымі, як і проста іх наяўнасць. Грошы даюць свабоду: ты можаш зрабіць больш, калі яны ў цябе ёсць.
Грошы як самамэта – не маюць сэнсу. Як мерка поспеху – можа быць, але таксама сумнеўная. Калі я быў падлеткам, я хацеў крутую машыну. Потым у мяне быў Mercedes. І я зразумеў, што гэта пустая трата грошай, цяпер я не бачу сэнсу ў нейкіх прадметах раскошы.
А для падарожжаў не трэба шмат грошай. Людзі з сярэднім дастаткам могуць сабе гэта дазволіць. Я не патрабавальны ў падарожжах і не бачу розніцы паміж 5- і 3-зоркавым гатэлем. Цяпер мне падабаецца працэс працы, вынікі ўзаемадзеяння з людзьмі.
Мне падабаецца, калі мой мозг развіваецца, калі я пазнаю нешта новае. Калі атрымліваецца яшчэ і грошы зарабляць – наогул добра. Грошы – гэта рэсурсы, без рэсурсаў складана.
Аб узаемадапамозе: Мая дапамога прадпрымальнікам-пачаткоўцам перабольшаная
Я не лічу, што накіроўваю шмат энергіі на дапамогу іншым. Калі мяне намінавалі на званне "Ментар года", значыць, з ментарствам у Беларусі ўсё дрэнна (смяецца).
Мне падабаецца слухаць пра чужыя праблемы і спрабаваць іх вырашыць, таму што праблемы ва ўсіх вельмі падобныя. Усё, чаго мне гэта каштуе, – гэта мой час, але калі я гэтым займаюся, я таксама чамусьці вучуся, маю зносіны з людзьмі.
Я веру, што калі ты камусьці дапамагаеш, хтосьці дапаможа табе. Зараз у Сіліконавай даліне я маю стасункі з вялікай колькасцю людзей, якія ўжо зрабілі тое, што я спрабую зрабіць.
Гэта людзі больш дасведчаныя і таленавітыя, чым я. Яны мне дапамагаюць – чаму б мне не дапамагчы тым, каму магу.
Аб зайздрасці: Нядзіўна, што вялікая колькасць людзей устае не з той нагі
Мне здаецца, што ў людзей ёсць нейкі ўзровень гуманітарнага развіцця. Калі яны знаходзяцца на нізкім узроўні, напэўна, яны будуць зайздросціць і негатыўна ставіцца да чужога поспеху. Зноў жа, гэта можа залежаць ад узроўню шчасця.
Напрыклад, чалавек усё жыццё працаваў, стараўся, але так склалася, што ён нешчаслівы... Напрыклад, у Беларусі ёсць катэгорыі прафесіяналаў, якія недаацэненыя – дактары, настаўнікі.
Гэтыя людзі менш шчаслівыя, таму што яны прыклалі столькі ж высілкаў, як праграмісты, але іх ўзровень дастатку значна ніжэйшы. Магчыма, таму ў Беларусі больш негатыўна настроеных людзей, чым тут.
І надвор'е ў Беларусі не вельмі добрае: пяць месяцаў зімы, слоты – складана падтрымліваць добры настрой. Я б не сказаў, што ў нас злыя або зайздросныя людзі. Але цяпер краіна даведзена да такога стану, што нядзіўна, што вялікая колькасць людзей ўстае не з той нагі.
