Мікалай Чаргінец, ілюстрацыйнае фота. (с) avieczka.livejournal.com
Новы раман Мікалая Чаргінца «Аперацыя «Кроў» паспелі абмеркаваць у інтэрнэце, не чытаючы – дзякуючы таму, што ў кнізе ёсць персанаж па прозвішчы Ліпковіч. А афіцыйная прэзентацыя кнігі адбылася толькі 29 лістапада ў лекцыйнай зале Акадэміі кіравання.
Гардэробніцы Акадэміі былі здзіўленыя наплывам школьнікаў, якія раптоўна, на покліч сэрца, відаць, прыйшлі на прэзентацыю новай кнігі Чаргінца.
Месцаў у зале амаль няма.
«Сёння ў нас у гасцях легендарная асоба, цудоўны чалавек, навуковец, пісьменнік, чыімі кнігамі зачытваюцца ў Беларусі, Расіі і на Захадзе, — звяртаецца да публікі рэктар Акадэміі Анатоль Маразевіч. — Імя Мікалая Чаргінца ўнесена ў кнігу рэкордаў Гінэса, сумарны наклад ягоных кніг перавысіў мільён, можна казаць пра тое, што лічба набліжаецца да двух мільёнаў».
Побач з Маразевічам і, уласна, Чаргінцом, сядзіць адзін з арганізатараў прэзентацыі — Сяргей Мусіенка, які адразу тлумачыць, чым гэтая імпрэза важная асабіста для яго.
«Рэч у тым, што сястра маёй бабулі падчас вайны працавала ў інтэрнаце для дзяцей, у якіх забіралі кроў для нямецкіх вайскоўцаў, — голас Мусіенкі дрыжыць, гаварыць яму відавочна цяжка. — Яна імкнулася іх ратаваць, дзеці, якімі яна апекавалася, былі куды здаравейшыя, вынікамі працы зацікавіўся Менгеле, сястра бабулі спрабавала скончыць жыццё самагубствам, ведаючы, што чакае гэтых дзяцей. Прабачце», — Мусіенка выцірае слязу.
Новая кніга Чаргінца прысвечана дзіцячым інтэрнатам, а таксама мінскаму гета.
«Пісьменнік мусіць пісаць пра тое, што добра ведае сам», — кажа Чаргінец і пачынае рассказваць гісторыі з дзяцінства, якое супала з акупацыяй. Пасля зачытвае фрагмент кнігі пра забор крыві ў яўрэйскага хлопчыка.
Аўтар згадвае пра паліцаяў, павешанні на плошчы Якуба Коласа і іншыя гісторыі акупацыі.
«Гэта адна з найважнейшых для мяне кніг — як, напрыклад, мой «Фінал Краба», першы твор, да якога прадмову пісаў Васіль Быкаў», — узгадвае Чаргінец, пасля чаго тлумачыць адну з прычын, чаму напісаў «Аперацыю».
«Я займаўся палітыкай цягам 12 гадоў. У нас добрыя адносіны з цяперашняй Германіяй, — здаецца яму. — аднак я заўважыў, што як толькі якая дробная сошка, хай сабе і з Бундэстагу, гаворыць пра Беларусь, то пачынае проста здзекавацца з нас, — кажа Чаргінец.
— Бываюць такія дробныя выпады, таму трэба часам і нагадваць немцам пра тое, што тут адбывалася, некаторыя ж там, у Германіі, цяпер хочуць перапісаць гісторыю».
Наступная прэзентацыя кнігі адбудзецца ў Ізраілі, дзе, са словаў прадстаўніка МЗС, кніга Чаргінца ўжо вельмі запатрабаваная.
Пасля выступа пісьменніка школьнікі пачынаюць расцякацца. За дзвярыма супрацоўніца Акадэміі скардзіцца на іх: «Вось паўгадзіны тут толькі, а стол зламаць паспелі».
