ТАСС
Расейскі літаратурны сьвет ледзь перавёў дых пасьля таго, як малавядомы пісьменьнік Арон Шамаер летась апублікаваў электроннае апавяданьне «Машо і мядзведзі».
Але цяпер высьвятляецца, што Шамаер — гэта літаратурны псэўданім протаіерэя Ўсевалада Чапліна, уплывовага прадстаўніка Расейскай Праваслаўнай Царквы.
Сюжэт «Машо», у якім апісваецца апакаліптычнае зьнішчэньне ў 2043 годзе Масквы, якая трапляе ў рукі ісламістаў, украінцаў і геяў — выглядае не трызьненьнем самотнага ваяра клявіятуры, але больш падобны на засьцярогу добра інфармаванага пра страхі Крамля чалавека.
«Пресс-секретарь Президента Московской Конфедерации и Ассамблеи Лидеров Революции Ташо Пим предупредило о принудительной эвтаназии лиц, не соглашающихся с новым законом о запрете нетолерантного мышления. В районе Балашихи задержан фашистский лазутчик из так называемой армии свободной России. Шпион утверждает, что хотел попасть на похороны матери. Фашиста ожидают суд и, скорее всего, аннигиляция». Гэта адна з цытат апакаліптычнай аповесьці.
Хаатычны сьвет 2043 году ў сваім творы айцец Усевалад Чаплін характарызуе як «лібэральнае пекла». У канцы аповеду Маскоўская канфэдэрацыя абрынаецца на фоне барацьбы паміж «Свабоднай Расеяй», фашыстамі, баевікамі Каўказу і ўкраінскімі нацыяналістамі. Вялікі горад у поўнай адпаведнасьці зь Біблейскім апакаліпсісам зьнішчаецца ў полымі ядзерных бомбаў. Але зьнішчае яго Маскоўская канфэдэрацыя, каб ён не дастаўся геям і бандэраўцам — Масква прыносіць сябе ў ахвяру «гуманізму і свабодзе».
Чаплін сьцьвярджае, што фінал ягонага апавяданьня абсалютна хрысьціянскі. У інтэрвію расейскай «Независимой газете» Чаплін сказаў:
«Гэта сцэнар таго, што можа адбыцца ў 2043, калі мы пойдзем па тупіковым шляху ўльтралібэральных каштоўнасьцяў. Гэтыя каштоўнасьці ня могуць ня скончыцца таталітарызмам, таму што яны безжыцьцёвыя, яны антычалавечныя, яны гвалцяць саму прыроду асобы і грамадзтва. Яны могуць быць прынятыя толькі пад жорсткім інфармацыйным і палітычным ціскам, і менавіта такую карціну лібэральнага пекла я намаляваў».
Аналітык Пол Гобл мяркуе, што гіпэрбалічны тон аповеду Чапліна паказвае, як нэрвова кіруючая эліта ўспрымае думку пра крохкасьць Расейскай Фэдэрацыі. Гэта таксама, на думку Гобла, падкрэсьлівае, якая прорва расьце паміж Масквой і астатняй часткай краіны.
Чаплін, які нядаўна быў рэдактарам дапаможніка Расейскай Праваслаўнай Царквы, у якім прапануюцца парады па паводзінах для замежных мігрантаў — не казаць гучна, есьці боршч, — кажа, што барацьба за захаваньне расейскай культуры застаецца абавязкам усіх расейцаў.
«Расея зьяўляецца трэцім Рымам», — кажа ён у інтэрвію рэлігійнаму сайту religare.ru:
«Расея зьяўляецца адзіным цэнтрам ня рабскай цывілізацыі, здольнай выяўляць сябе як хрысьціянская. Такім чынам, наш патрыятызм не зьяўляецца шавінізмам або поклічам крыві… Гэта, перш за ўсё, разуменьне важнасьці нашай унікальнай хрысьціянскай місіі — місіі, для выкананьня якой, як я перакананы, нашы людзі былі пасланыя на зямлю».
