З Пашам Шараметам я бачыўся зусім нядаўна. Ён прыязджаў на шэсце памяці Нямцова, потым, праз пару дзён, мы вячэралі сем'ямі ў коле сяброў — у яго двое ўжо дарослых дзяцей.
Кожны раз, калі я бачыў яго, мы абмяркоўвалі тое, што паміж сабой называлі «прароцтва «Апошняй восені».
У верасні 2011 года Жэня Чырыкава і Пётр Вярзілаў зладзілі форум «Апошняя восень». Ніякіх пратэстаў тады і блізка не было, палітыка была яшчэ больш сумнай, чым цяпер. Усе абмяркоўвалі, што рабіць з выбарамі, і галоўнай падзеяй форуму былі дэбаты паміж мной, Нямцовым і Каспаравым.
Ну і мы з Шараметам дзесьці селі, ён распавядаў пра Беларусь і сказаў, што і ў нас усё хутка так будзе. Я яму горача пярэчыў і прыводзіў 101 аргумент, чаму Расея не Беларусь.
— Краіна большая;
— Інтэрнэт шырэйшы;
— Грошай больш;
— Эліта прадажная і больш арыентавана на Захад;
— Пуціну ваяваць больш няма з кім (не з Украінай жа, ха-ха);
— Па-ранейшаму захаваліся вялікія незалежныя сеткавыя СМІ і г.д.
На што Паша сумна пярэчыў: «Аляксей, мы прыкладна тое ж самае казалі пра нашу краіну некалькі гадоў таму. Куча аргументаў на тэму, чаму нельга зладзіць аўтарытарны рэжым у Еўропе ў 21 стагоддзі. А ён запанаваў. І пабачыце вы ў найбліжэйшы час, і як заціснуць ваш інтэрнэт, і як захопяць буйныя сеткавыя СМІ, і як бізнэс збяжыць пад лаўку, і як знойдзецца, з кім ваяваць, і такую ступень прадажнасці журналістыкі, што ўявіць немагчыма, і як прадажныя празаходнія эліты стануць самымі патрыятычнымі, пакідаючы за сабой свае дамы ў Іспаніі».
Я слухаў і думаў: быццам разумны мужык гэты Шарамет, а такую лухту нясе.
Потым, пачынаючы з 2013 года, на кожнай сустрэчы прызнаваў, што меў рацыю ён са сваім дурным прароцтвам. І што ён лепш адчувае нутро і таемныя думкі былога савецкага наменклатурніка, у якой бы краіне той ні знаходзіўся: Беларусі, Расіі ці Украіне.
Ну і ўлада ведала, што ён яе адчувае, і заўсёды не любіла яго: Шарамета саджалі ў турму ў Беларусі, пераследавалі і звальнялі ў Расіі, за ім сачылі ва Украіне.
Павел быў разумным і адважным мужчынам, выдатным журналістам і наогул добрым чалавекам.
Такім яго і запомнім.
