Міністр унутраных справаў Беларусі Ігар Шуневіч у інтэрв’ю газеце «Советская Белоруссія» зноў загаварыў пра інфармацыйную атаку на МУС.
— Вы ўжо не раз казалі пра падаплёку трывалай інфармацыйнага наката на міліцыю…
— Мне няцяжка паўтарыць. Прычына ў тым, што сёння МУС — гарант міру і спакою ў краіне. Разумеючы гэта і спадзеючыся на пэўны плён дыскрэдытацыі праваахоўных органаў, некаторыя апаненты абгрунтавана лічаць, што, паслабіўшы гэтую структуру, зганьбіўшы яе ў вачах людзей, яны змогуць рэалізаваць свае планы наконт змены сацыяльнага ладу і палітыкі нашай дзяржавы. Супрацоўнікі МУС не з Месяца зваліліся ў Беларусь, яны такая ж частка народа, як і іншыя грамадзяне. Дык вось менавіта гэтую народнасць, сацыяльнасць міліцыі спрабуюць зараз разбурыць, супрацьпастаўляючы яе астатняе частцы насельніцтва. Падобны ціск з боку рознага роду шчалкапёраў і гарлапанаў адчуваюць цяпер і іншыя прававыя дзяржаўныя інстытуты. Гэта маё цвёрдае перакананне, і яно сфарміравана не на пустым месцы: я вельмі добра ведаю, хто піша, дзе гэтаму навучыўся, чыімі грашыма гэта аплачваецца. І я выдатна ведаю, якія мэты пераследуюць працадаўцы гэтых людзей. Кожнаму такому «рэвалюцыянеру» я хацеў бы нагадаць, як любая рэвалюцыя ставіцца да сваіх дзяцей - яна іх проста пажырае з часам.
— Ці можна ацаніць дзеянні міліцыянта, які стаў удзельнікам вядомага інцыдэнту са стральбой у Мінску ў навагоднюю ноч?
— Пакуль аб гэтым можна казаць, грунтуючыся толькі на тых ведах аб фактычных абставінах здарэння, якія ў мяне сёння ёсць. Па ацэнцы МУС (падкрэсліваю, не Следчага камітэта, які вядзе расследаванне), у дзеяннях супрацоўніка не ўгледжваецца парушэнняў заканадаўства, нашых інструкцый і методыкі… Тут я стаўлю шматкроп'е і дадаю: грубых парушэнняў. Якія маглі б легчы ў аснову прыцягнення яго да дысцыплінарнай, адміністрацыйнай або крымінальнай адказнасці. Разам з тым у асабістай гутарцы з гэтым супрацоўнікам я параіў яму факультатыўна, за кошт асабістага часу надаць увагу свайму фізічнаму развіццю і псіхалагічнай гатоўнасці да экстраных сітуацый. Гэта значыць заняцца менавіта тым, чаго яму НЕ хапіла ў той момант, калі ён трапіў у складаныя стрэсавыя абставіны, якія заведама пагражаюць негатыўнымі наступствамі. І ён гэтыя наступствы не змог мінімізаваць.
