Праслаўленаму футбалісту і легендарнаму беларускаму трэнеру Эдуарду Малафееву сёння спаўняецца 75 гадоў.
Эдуард Васільевіч нарадзіўся ў 1942 годзе ў Краснаярску, дзе разам з сям'ёй апынуўся ў эвакуацыі. Родным горадам называў падмаскоўную Каломну.
Пачынаў гуляць у каломенскім «Авангардзе» ў 1960 годзе, праз год быў запрошаны ў маскоўскі «Спартак», затым перайшоў у мінскае «Дынама». На вышэйшым узроўні чэмпіянату СССР правёў 254 матчы, забіў 100 мячоў. Удзельнік чэмпіянату свету — 1966ы, чэмпіянату Еўропы — 1968, Алімпійскіх 1964 і 1968 гадоў. Станавіўся найлепшым бамбардзірам саюзнага чэмпіянату (1971).
У 1982 г. прывёў мінскае «Дынама» да залатых медалёў у чэмпіянаце СССР.
У 1983-1986 гадах трэніраваў зборную СССР па футболе, паралельна з гэтым працаваў у клубе «Дынама» Масква.
З 2000 да 2003 года трэніраваў нацыянальную зборную Беларусі. Пры ім зборная заняла трэцяе месца ў адборачнай групе да чэмпіянату свету-2002.
«Трэнер — гэта агонь, які сагравае каманду. Пакуль ён гарыць, ніякія негатыўныя працэсы ў яе не прасякнуты. Калі ж адбываецца астуджэнне самога настаўніка, то гэта неадкладна і вельмі негатыўна адбіваецца на кожным з футбалістаў, ўсім калектыве. Без трэнерскіх эмоцый няма і быць не можа сапраўднага футбола. Бо сам футбол — гэта эмоцыі», — сцвярджае славуты трэнер.
Эдуард Малафееў не аднойчы казаў, што футбол — гэта яго жыццё і лёс.
