На першы погляд, гэта далёка ад геапалітыкі: тры штаты на самым поўдні Бразіліі. Ні нафты, ні газу, ні стратэгічнага становішча. Сонца, паветра, акіян — нічога цікавага.
Але «пробнік», дарэчы, у іх ужо ёсць. У 2016 годзе актывісты апыталі 500 тысяч чалавек і атрымалі 95% за выхад з Бразіліі.
З тых часоў, не сумняваюцца ініцыятары першага лацінаамерыканскага «экзіту», такія настроі толькі ўзмацніліся. І гэта не тры мільёны, як у Іракскім Курдыстане. І нават не сем, як у Каталоніі. Насельніцтва трох штатаў — гэта чатыры Каталоніі.
Фота: wikipedia.org
Прыхільнікі плебісцыту кажуць, што іх тэрыторыя з самымі высокімі даходамі ў краіне праз несправядлівае размеркаванне падаткаў у Бразіліі нясе адны страты.
«Бюджэтная дыскрымінацыя адсылае нас амаль на ўзровень небыцця», — адпрацоўвае пакуль на журналістах агітацыйныя рэпрызы лідар руху аддзялення Селса Дэўшэр. Для яго «аддзяліцца» — значыць «адчапіцца». І тут ужо без усякае нацыянальнае самасвядомасці або гістарычных перадумоваў.
«Поўдзень — мая краіна» («O Sul é o Meu País») — сепаратысцкі рух у Бразіліі, які з моманту свайго заснавання ў 1992-м прапагандуе ідэю незалежнасці ад Бразіліі, сцвярджаючы, што паўднёвы рэгіён краіны мае пэўныя асаблівасці, і яму не выдзяляецца дастатковага фінансавання, хаця даходы там адныя з найвышэйшых па краіне.
Сцяг сепаратысцкага руху.
