Прыходзіць чыноўніца Міністэрства адукацыі ў ЖЭС і гаворыць:
— Знаете, у нас уже второй день нет отопления в квартире.
— Конечно, вот напишите заявление по образцу.
— И как скоро к нам придет мастер?
— Мы будем смотреть по количеству поданных заявлений. Если наберется достаточно…
— Да вы что, с дуба рухнули? У нас в доме в пяти квартирах нет тепла! Это же невыполнение социальных стандартов!
— Пять — это мало. Вот если бы хотя бы сотня…
— Да вы $&%@^#^@! В Минске, наверное, уже в тысяче квартир такая же проблема!
— Но они же не в одном месте находятся. Нам что, ради одной-двух квартир в каждый дом сантехника отправлять?
— Это же нарушение закона, Конституции, %^$*#$@!!!
— Вот что, дамочка, я вам посоветую. Стоит начать с себя. Никто не мешает вам согреться самим, затем согреть своих детей…
— #&$&*#*$&*#&$*&!
— В конце концов, никто не запрещает создавать свои котельные. Есть небольшие отопительные котлы для квартир, буржуйки…
Выглядае па-ідыёцку? Але тое ж самае зусім нядаўна адказаў журналістам нехта з чыноўнікаў Міністэрства, адказваючы на пытанні пра беларускамоўную адукацыю дзетак: «Стоит начинать с себя, - посоветовали в министерстве белорусскоязычным родителям. — Никто не мешает разговаривать с ребенком по-белорусски, воспитывать его по-белорусски». «Открывать частные детские садики у нас не запрещено», - отметили в Минобразования.
Чытайце: Мінадукацыі — беларускамоўным бацькам: Варта пачынаць з сябе
Міністэрства адукацыі крытыкавалі ва ўсе гады, але чамусьці ў апошні час яны рэальна проста прабіваюць дно. Можна было б хаця б адказаць «цяжкая фінансавая сітуацыя, будзем шукаць грошы, разумеем ваш клопат…» Але ж не, так па-хамску адказаць могуць толькі тыя, хто нядаўна раздаваў іншыя хамскія каментары.
Пачаць з сябе? Спадарства, да вас звярнуліся не аматары эльфійскага дыялекту ці фанаты ружовых аднарогаў! Мы самі даўно ўжо размаўляем па-беларуску, і дзеткі нашы таксама. Для іх гэта не нейкая дадатковая мова, вывучаная «па прыколу», а родная мова, на якой яны казалі свае першыя словы і фармулююць свае думкі. Але чаму калі рускамоўныя лёгка могуць аддаць дзіця ў дзяржаўны садок і плаціць 50-70 рублёў, я павінен плаціць за прыватны 500, а то і ўвогуле ствараць яго сам? Чаму дзецям у школах і садках даводзіцца выслухоўваць прыдзіркі лагапедаў і настаўнікаў за цвёрдыя «ч» і «р»? Чаму мы ў школе плацім за ўсе падручнікі, а атрымліваем не ўсе, бо частку беларускамоўных не надрукавалі? Чаму па некаторых прадметах не адшукаць контурных карт і рабочых сшыткаў па-беларуску? Чаму на арганізаваных Міністэрствам алімпіядах і конкурсах нашых дзяцей часам зневажаюць і зніжаюць ім адзнакі за мову (толькі не кажыце, што гэтага няма — бачыў рэальныя прыклады)? І чаму калі ў Мінску яшчэ з цяжкасцю можна забяспечыць беларускамоўную адукацыю сваім дзецям, то ў рэгіёнах гэта проста немагчыма ў прынцыпе? Дык можа, дарагія чыноўнікі, гэта вам трэба пачаць з сябе і пачаць працаваць замест праядання нашых падаткаў?
У нармальных краінах пасля такіх заяваў пайшлі б адстаўкі ажно да міністра. Я не патрабую адставак — пачніце хаця б выконваць закон.
