У сітуацыі з выступам Вольскага ў Беластоку мяне ўразіла «парафіяльнасць» мыслення беластаччан. Абставіны памяняліся на вачах, вакол Дня Волі ў Менску склаліся ўнікальныя магчымасці. Вядома ж, у такой сітуацыі нацыянальны інтарэс у тым, каб як мага больш людзей сабраць тут, у сталіцы, дзе адбыўся прарыў. Не, «не адпусцім!»
Свой мясцовы інтарэс аказаўся важнейшы за агульнацыянальны.
Калі не сканцэнтравацца ў вырашальны момант, можна страціць шанец, для якога перад тым працавалі гадамі. Беларуская гісторыя поўная прыкладамі такога няўмення «адчуць момант і сабрацца».
0
0
0
0
0
0
