Сёлета пабачыў сьвет пераклад кнігі Марціна Полака «Затушаваныя краявіды» на беларускую мову.
Кніга аўстрыйскага пісьменьніка не пакінула абыякавым беларускага чытача. Менш чым за паўгода ўвесь наклад распрадалі. Цяпер выйшаў дадатковы.
Гэтае выданьне будзіць сумленьне й памяць. Яно даводзіць, што ў нашай частцы Эўропы раскіданыя тысячы безыменных магілаў (і Курапаты, пра якія неаднаразова піша аўтар — гэта толькі кропля ў вялізным моры), дзе ляжаць людзі, памяць пра якіх была сьвядома сьцёртая пануючымі тут рэжымамі. Гэта славенскія нацыяналістыя, харвацкія ўсташы, украінскія партызаны, беларускія інтэлігенты…
Як піша аўтар, часта адпаведныя органы ведаюць, дзе прыкладна знаходзяцца масавыя пахаваньні, аднак не праводзяць дакладнае лякалізацыі, ня кажучы ўжо пра расьсьледаваньне падзеяў і ўзьвядзеньне мэмарыялаў. Магчыма таму, што гэта прывядзе да палітычна непажаданых наступстваў, або таму, што праўды яны баяцца болей, чым крывавых зданяў мінулага.
У сваім эсэ «Затушаваныя краявіды» Марцін Полак спрабуе нанесьці на мапу нашага кантынэнту гэтыя забытыя месцы й вярнуць памяць пра іх.
Кніга Марціна Полака — гэта выдатны ўзор літаратуры факту з элемэнтамі рэпартажу, вуснае гісторыі й гісторыі штодзённасьці. У Беларусі мы добра ведаем гэты жанр па творах Алеся Адамовіча й Сьвятланы Алексіевіч.
Пра тое, як атрымаць кнігу, можна даведацца на сайце часопіса Arche.
