— Катастрофа! — у кабінет начальніка ў прэзідэнцкай адміністрацыі ўварваўся яго намеснік. — Паштовыя скрыні расійскіх палі¬тыкаў атакуюць спамам — нігерыйскімі лістамі.
— Што? — не зразумеў гаспадар кабінету. Якія лісты? Якія негры?
— Нігерыйскія лісты — гэта форма круцельства. Іх аўтары прапануюць адрасату нейкія паслугі, калі той папярэдне пералічыць грошы на іх рахунак. Натуральна, кідалава.
— І што? Яны жадаюць прадаць Зюганаву віягру, а Жырыноўскаму — сродак, які павялічвае рэйтынг на 20 см?
— Горш! Пачытайце самі, — намеснік дастаў некалькі аркушаў.
Той прабегся вачыма па тэксце: «Шаноўны містэр расійскі палітык, піша Вам Абубакар Гавон, правадыр народу Юмба‑Мумба. У суботу шаман заявіў, што бог Малімба загадаў нам прызнаць Абхазію і Паўднёвую Асецію. Праўда, на шляху дыпламатычнага прызнання ўзніклі тэхнічныя пытанні, звязаныя з адкрыццём нашага консульства ў Цхінвалі. Трэба дробязь — два мільярды даляраў. У знак доказу нашай чэснасці гатовыя на першым этапе ўзяць мільярд. Другі — калі выканаем увесь пакет абяцанага. З найлепшымі пажаданнямі, мая вялікасць Абубакар Гавон» .
Наступны тэкст быў не лепшы: «Шаноўны містэр расійскі палітык. Піша Вам Ібрагім Бабангіданаву, прэзідэнт Аб’яднаных астравоў Слановай Косці. Мой урад гатовы заключыць з РФ дамову пра сумесную сістэму паветранай абароны і перайсці на адзіную валюту (расійскі рубель). Праўда, на шляху інтэграцыі ўзніклі тэхнічныя пытанні, звязаныя з пераходам з нашай традыцыйнай валюты — скурак лемураў, на расійскія грошы. Трэба дробязь — два мільярды даляраў. У знак доказу нашай чэснасці гатовыя на першым этапе ўзяць мільярд. Другі — калі выканаем увесь пакет. З найлепшымі пажаданнямі».
Да апаратчыка дайшло. «Праз гэтых Абукабараў мы можам не атрымаць нічога ад Расіі. Ёсць ужо іх рэакцыя на іх лісты?»
Намеснік паглядзеў у паперкі: «Паводле дадзеных нашага пасольства, пазаўчора Барадзін сказаў, што «расійска‑юмба‑мумбаўскае сяброўства — прыклад інтэграцыі для постсавецкай прасторы, а з часам да яго падключацца ўсе краіны Еўрасаюзу».
Значыць так, — кіраўнік узяў сябе ў рукі. — Цяпер тваё прозвішча не Кавякоў, а Гавон, ты прынц Мумба‑Юмбы. Пішы расіянам, што гатовы інтэгравацца з імі за паўтара мільярда.
Пакуль аддаваліся распараджэнні, на паштовую скрыню начальніка прыйшоў ліст з наступным зместам: «Шаноўны містэр беларускі палітык. Піша Вам, Іван Іваноў, адзін з супрацоўнікаў адміністрацыі «Газпрому». Я вялікі аматар інтэграцыі нашых народаў і магу паспрыяць таму, што цана на газ для Вашай краіны ў наступным годзе будзе 5 даляраў за тысячу кубаметраў. Праўда, на шляху інтэграцыі ўзніклі тэхнічныя пытанні, звязаныя з тым, што трэба ўлагодзіць справу з Грэфам і Чубайсам. Патрэбна дробязь — два мільярды даляраў. У знак доказу нашай чэснасці, гатовыя на першым этапе ўзяць мільярд. Другі — калі выканаем увесь пакет абяцанага. З найлепшымі пажаданнямі, славянафіл Іван Іваноў».
