Падведзеныя вынікі конкурсу «Беларуская Народная Рэспубліка: кропка адліку». Конкурс праводзіла сёлета грамадскае аб'яднанне «Дзея» ў межах кампаніі #БНР100. Да ўдзелу прымаліся творчыя працы ад моладзі ва ўзросьце да 30 гадоў, што пражывае на тэрыторыі Беларусі. У журы конкурса былі Уладзімір Арлоў, Ніна Стужынская і Максім Жбанкоў.
Пераможцы былі вызначаныя па выніках ацэнкі працаў без пазнакаў аўтарства.
3 месца заняў тэкст Яны Вольскай «Ленін думае пра Беларусь»
3 месца
Яна Вольская. Ленін думае пра Беларусь
Міні-п’еса
Службовы пакой. На падлозе ляжыць Сталін. Уваходзіць Ленін, спатыкаецца аб Сталіна, падае. Ляжыць.
Сталін. А почему это, дорогой товарищ, вы упали и лежите?
Ленін. Вот у вас не спросил, батенька. Нравится мне, вот и лежу. Отдыхаю, так сказать, после тяжелого рабочего дня.
Сталін. Однако, наш рабочий день еще не кончился. Может быть, поработаем, дорогой товарищ? Придвигайтесь поближе.
Ленін прысоўваецца. Сталін павольна набівае тытунем люльку. Запальвае. Уздымаецца слуп дыму.
Ленін. Голубчик, это что же вы себе позволяете? Почему это я должен нюхать это ваше, извините, говно?
Сталін. Это, уважаемый товарищ, никакое не говно, а отборный табак. «Герцеговина флор» называется.
Ленін. А-а, тогда ладно. Употребляйте.
Сталін. Тут нам, дорогой товарищ, радиотелеграмма пришла. Из Киева.
Ленін. И че там у хохлов?
Сталін. Пришла, уважаемый товарищ, из Киева, но не от, как вы выразились, хохлов.
Ленін здымае з галавы кепку, пад ёй, як высьвятляецца, быў мярзаўчык. Ленін прагна каўтае і вяртае ўсё на месца.
Ленін. Из Киева? И не от хохлов? Тогда от кого? От жидов, поди? (Сьмяецца)
Сталін. От белорусов.
Ленін. Это что еще за белорусы такие? Это которые северо-западный край?
Сталін. Вроде того, дорогой товарищ.
Ленін. И че, и че? Че пишут?
Сталін. А то пишут, что они теперь не северо-западный край, а Белорусская Народная, понимаете ли, Республика.
Ленін. Чушь какая! Расстрелять! Schiessen sie alle!
Сталін. Как же мы их расстреляем, если мы тут, а они там?
Ленін. Где там?
Сталін. Даже не знаю. В Киеве? Или в Минске? Или в Могилеве?
Ленін. Да, пока что расстрелять не получится.
Дзьверы адчыняюцца. З-за дзьвярэй чуваць голас.
Голас. Товарищи, к вам товарищи из Белоруссии.
Дзьверы зачыняюцца. Сталін і Ленін падскокваюць з падлогі. Адзін хаваецца за шафай, другі прысядае на кукішкі за стол. Заходзяць два заснавальнікі БНР.
Цьвікевіч. Дзень добры, шаноўныя таварышы!
Рак-Міхайлоўскі. Дык тут няма нікога.
Цьвікевіч. А дзе яны?
Рак-Міхайлоўскі. Халера іх ведае.
Цьвікевіч. Дык а што мы скажам, як вернемся?
Рак-Міхайлоўскі. Ну, так і паведамім, маўляў, не прынялі нас.
Цьвікевіч бярэ пап’е-машэ са стала. Кладзе ў партфэль.
Цьвікевіч. Хоць нешта з гэтай Расеі дахаты прывезьці.
Рак-Міхайлоўскі. Паехалі, братка, дадому. А то як там бяз нас будуць сварыцца, разгаліноўвацца і раздрабняцца?
Цьвікевіч. І тое праўда. Хадзем згэтуль!
Выходзяць.
Ленін выпаўзае з-за стала. Сталін — з-за шафы. Ленін прыкладаецца да мярзаўчыка. Сталін запальвае.
Ленін. Странные какие-то субъекты. И язык у них странный.
Сталін. Это правда, дорогой товарищ.
Ленін. Сами, поди, язык этот придумали?
Сталін. Не исключено.
Кладуцца побач.
Ленін. Я намедни, батенька, такой странный сон видел…
Сталін. Какой же, уважаемый товарищ?
Ленін. Что лежим мы с вами, вот как сейчас, в каком-то здании. И целая очередь людей стоит, чтобы на нас посмотреть.
Сталін. И правда странный сон. Но мы же материалисты, в сны не верим.
Ленін. Что правда, то правда.
Заслона.
