Новым старшынёй Мінгарвыканкама стаў міністр транспарту Анатоль Сівак.
Анатоль Сівак. Фота Вадзіма Заміроўскага, Tut.by
Чытайце: Пяць фактаў пра новага мэра Мінска Анатоля Сівака
Ягонаму папярэдніку Андрэю Шорцу Лукашэнка паабяцаў новую пасаду, не такую адказную.
«Дадаць так, як гэта трэба, ён не можа. Я гэта адчуваю. Таму мной прынята рашэнне аб пераводзе яго на іншую працу», — растлумачыў кіраўнік дзяржавы. Новае месца працы Шорца пакуль не вызначана.
А куды адпраўляліся пасля адстаўнікі іншыя былы мэры Мінска?
Аляксандр Герасіменка (1991-1995)
У савецкі час ураджэнец Узды Аляксандр Герасіменка ішоў па партыйнай лініі. Незалежнасць Беларусі ён сустрэў старшынёй Мінскага гарадскога савета народных дэпутатаў і старшынёй Мінгарвыканкама.
Пасля адстаўкі з пасады Герасіменка пачаў дыпламатычную кар’еру. Пяць гадоў ён быў паслом у Балгарыі, пасля шэсць гадоў намеснікам міністра замежных спраў і, нарэшце, сем гадоў паслом у Латвіі.
У 2017 годзе Герасіменка памёр.
Уладзімір Ярмошын (1995-2000)
Адзін з нямногіх, хто пайшоў на павышэнне. Пасля працы мэрам Мінска Ярмошын (не мае дачынення да старшыні ЦВК Лідзіі Ярмошынай) паўтара года ўзначальваў урад.
Ярмошын — ураджэнец Разанскай вобласці, у Беларусь ён патрапіў у 23 гады. «Я рускі чалавек, верны Беларусі», — казаў ён.
Ён доўгі час працаваў на Мінскім заводзе грамадзянскай авіяцыі, а ад пачатку 1990-ых пайшоў ва выканаўчую ўладу.
Пасля трагедыі на Нямізе ў 1999 годзе Ярмошын папрасіўся ў адстаўку, але Лукашэнка пакінуў яго кіраўніком Мінска.
Пабыўшы прэм’ер-міністрам, Ярмошын пачаў працаваць на расійскі бізнэс. Быў кіраўніком прадстаўніцтва МТС у Беларусі, пасля пераехаў у Маскву. Яшчэ праз нейкі час вярнуўся ў Беларусь дарадцам кіраўніка «Знешэканомбуда». Цяпер Ярмошыну 76 гадоў, але наменклатурныя сувязі ён захоўвае.
Міхаіл Паўлаў (2000-2009)
Бадай самы запамінальны старшыня Мінгарвыканкама. Яго, ураджэнца Шклоўскага раёна, перавялі ў сталіцу з пасады мэра Баранавічаў. А перад тым ён доўгі час узначальваў Баранавіцкі завод гандлёвага машынабудавання.
Менавіта пра Паўлаве ў Мінску была абвешчана вайна кіёскам на вуліцах — пераможная вайна.
Паўлаў памёр у 57 гадоў ад анкалогіі. Цяжкая хвароба і была прычынай адстаўкі.
Яго іменем названы парк паміж Малінаўкай і Паўднёвым Захадам. Сям’я жыве ў катэджы ў Драздах.
Мікалай Ладуцька (2009-2014)
На працягу года, пакуль Міхаіл Паўлаў быў яшчэ жывы, Ладуцька быў выканаўцам абавязкаў мэра.
Ён — адзіны са спісу карэнны мінчук.
Ладуцька рабіў кар’еру ў будоўлі, узначальваў Упраўленне капітальнага будаўніцтва Мінгарвыканкама.
Праз пяць гадоў працы на чале сталіцы яго з ганьбай выгналі з мэраў у дырэктары стратнага «Мотавела», там ён працуе і дагэтуль. Паспеў атрымаць зямлю пад катэдж у Драздах.
Андрэй Шорац (2014-2018)
Колішні кіраўнік аднаго з віцебскіх раённых камітэтаў Беларускага патрыятычнага саюза моладзі ўварваўся ў кіраўнікі Мінска з пасады міністра жыллёва-камунальнай гаспадаркі.
Яго галоўнае новаўвядзенне — стварэнне партала 115.бел. На якім можна пакідаць заяўкі на выпраўленне любых хібаў у горадзе — ад зламаных парэнчаў да выкручаных лямпачак. І схема рэальна працуе.
