Гісторык і экскурсавод Павел Булаты на сваёй старонцы ў фэйсбуку змясціў здымак, які ён зрабіў ля Георгіеўскай царквы ў Жыровічах. На ім — надмагільная тумба з надпісамі незразумелымі літарамі. Пахаванне XIX стагоддзя.
«І што тут напісана, на якой мове і якім алфавітам?» — задаецца пытаннем Булаты.
Кандыдат гістарычных навук, намеснік дырэктара Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі Дзяніс Лісейчыкаў адпісаўся ў каментарах, што гэта глаголіца. А помнік паставіў па сваёй жонцы і сыне архіепіскап Мінскі і Бабруйскі Міхаіл Галубовіч.
Глаголіца — гэта старажытны славянскі алфавіт. Яго стварылі яшчэ Кірыла і Мяфодзій, але глаголіца не прыжылася. Дзесьці яе замянілі на лацінку, дзесьці — на кірыліцу.
Найбольш доўга глаголіцу выкарыстоўвалі харвацкія вернікі, яны паслугоўваліся ёй аж да сярэдзіны ХХ стагоддзя. Глагалічныя надпісы можна ўбачыць у некаторых харвацкіх каталіцкіх храмах аж да сёння.
На надмагіллі ў Жыровічах акурат харвацкая версія глаголіцы, хаця самі харваты, хутчэй за ўсё, не мелі ніякага дачынення да надпісу.
Дзяніс Лісейчыкаў тлумачыць, што другая палова ХІХ стагоддзя — гэта час захаплення ідэямі панславізму. І менавіта ў рамках гэтай ідэалогіі, імаверна, і быў выкананы надпіс.
Міхаіл Галубовіч з сям’і ўніяцкага святара з Высокага (сучасная Брэсцкая вобласць). Ён таксама стаў грэка-каталіцкім святаром, але актыўна падтрымаў скасаванне уніі, агітаваў па прыходах. Па смерці жонкі пастрыгся ў манахі. Быў епіскапам Пінскім, потым Брэсцкім, ад 1848 — епіскап Мінскі і Бабруйскі, ад 1853 — архіепіскап. Апошнія трынаццаць гадоў жыцця правёў у Жыровічах.
