Характэрнае для нашых чыноўнікаў пустаслоўе:
«Кіраўнік МЗС падкрэсліў, што ў сваёй сучаснай гісторыі дыпламатычная служба не раз даказвала здольнасць працаваць прафесійна і паспяхова адстойваць інтарэсы краіны. Паводле Макея, прыкладамі для пераймання і для цяперашняга пакалення дыпламатаў служаць Кузьма Кісялёў, Анатоль Гурыновіч і Андрэй Грамыка».
Ну вось якім асаблівым прафесіяналізмам і адстойваннем інтарэсаў краіны пад назвай Беларусь адзначаліся названыя людзі? Грамыка — гэта сапраўды вядомы дыпламат. Але ж ён да ўласна беларускай дыпламатычнай службы калі і мае дачыненне, то толькі ўскоснае. Ну, хай сабе, дапусцім…
У той жа час — нават на чыста фармальных падставах
якім прыкладам для пераймання і для каго могуць быць міністры замежных спраў БССР, адзінай функцыяй якіх было забеспячэнне бутафорскага прадстаўніцтва рэспублікі ў ААН? Што яны і дзе адстаялі для БССР на міжнароднай арэне? Такога, што перад гэтым не адстаялі іхныя старэйшыя браты-таварышы з Масквы? Цікава было б хоць пра адзін які прыклад даведацца.
