Калі я чытаю гісторыі, як гэтая споведзь бацькі Сашы Раманава, забітага ў Стоўбцах, я думаю: вось многія, і царква таксама, баяцца кланавання чалавека, бо гэта паставіць перад чалавецтвам новыя этычныя і палітычныя выклікі. Але якое шчасце было б, каб мы маглі ўваскрасіць гэтага хлопца тут на Зямлі.
Яшчэ сто гадоў таму чалавек, хворы на сухоты, Максім Багдановіч, быў прырэчаны на смерць.
А праз сто гадоў людзі, магчыма, будуць выпраўляць жахлівыя несправядлівасці таго, што цяпер мы называем кароткім словам «доля».
Я не баюся такой перспектывы і зайздрошчу будучым пакаленням.
0
0
0
0
0
0
