Праект Канцэпцыі інфармацыйнай бяспекі Беларусі — гэта выключна беларускі нацыянальны прадукт, разлічаны на шырокае ўнутранае і знешняе спажыванне. Пра гэта дзяржсакратар Рады бяспекі Станіслаў Зась заявіў сёння на пасяджэнні Рады бяспекі з удзелам Лукашэнкі, піша БелТА.
«Гэта выключна наш уласны, нідзе не запазычаны нацыянальны прадукт, разлічаны на шырокае ўнутранае і знешняе спажыванне, які развівае Канцэпцыю нацыянальнай бяспекі. Яго асноўнае прызначэнне — надаць дзейнасці па гарантаванні бяспекі ў інфармацыйнай сферы ўпарадкаванасць, канкрэтнасць і нацэленасць на вынік, а таксама забяспечыць умовы для далейшага прасоўвання наперад у гэтым пытанні», — распавёў Станіслаў Зась.
Ён нагадаў, што праект Канцэпцыі інфармацыйнай бяспекі Беларусі распрацоўваўся па даручэнні прэзідэнта. Паводле слоў дзяржсакратара, да гэтай працы прыцягнулі ўсе зацікаўленыя ведамствы і самых кампетэнтных спецыялістаў краіны. У падрыхтоўцы праекта ўдзельнічалі спецыялісты з амаль 20 дзяржаўных органаў і арганізацый, прадстаўнікі вядучых сродкаў масавай інфармацыі, дэпутаты, навукоўцы і эксперты.
У дакуменце адлюстраваны сучасныя выклікі і пагрозы, якія фармуюцца ў інфармацыйнай сферы і прадстаўляюць небяспеку для канстытуцыйных асноў і жыццядзейнасці дзяржаў: маніпуляванне масавай свядомасцю, дыскрэдытацыя ідэалаў і каштоўнасцяў, размыванне нацыянальнага суверэнітэту, няўстойлівасць інфармацыйнай інфраструктуры і іншыя.
З улікам гэтага ў праекце канцэпцыі ўпершыню замацавана паняцце інфармацыйнага суверэнітэту як неад'емнае і выключнае вяршэнства права дзяржавы самастойна вызначаць правілы валодання, карыстання і распараджэння нацыянальнымі інфармацыйнымі рэсурсамі, ажыццяўляць незалежную знешнюю і ўнутраную дзяржаўную інфармацыйную палітыку, фармаваць нацыянальную інфармацыйную інфраструктуру, гарантаваць інфармацыйную бяспеку.
Мяркуецца, што гэта будзе дасягнута ў тым ліку за кошт правядзення палітыкі інфармацыйнага нейтралітэту, якая прадугледжвае павагу агульнапрызнаных і агульнапрынятых правоў любой дзяржавы ў гэтай сферы, выключэнне ўмяшання ў інфармацыйную сферу іншых краін.
Упершыню ў публічным дакуменце таксама паказваецца гатоўнасць дзяржавы бесперапынна выяўляць рызыкі, выклікі і пагрозы ў інфармацыйнай сферы і рэагаваць на іх. Уводзіцца ў афіцыйны абарот тэрмін «кібербяспека», і гэта, на думку распрацоўшчыкаў, вызначае яснае арыентаванне дзяржавы на прынятыя і ўжо досыць пастанныя ў свеце асноўныя падыходы да процідзеяння камп'ютарным інцыдэнтам і злачынствам.
Акрамя эфектыўнай працы СМІ, у праекце канцэпцыі падкрэсліваецца важнасць актыўнай прысутнасці дзяржавы ў інтэрнэце: размова ідзе не толькі пра афіцыйныя сайты дзяржаўных органаў, але і пра блогасферу, месенджары і сацыяльныя сеткі.
