У адной са шматпавярховак у 2-м завулку Баграціёна жыла сям'я: мама, тата і дачка. Бацькі перыядычна сыходзілі ў непрабудныя запоі, на п'яную галаву парушалі парадак і ў выніку аказваліся на прымусовым лячэнні за высокім плотам. Бацька акрамя ЛПП неаднаразова «адпачываў» у калоніях, куды часцяком трапляў за здзяйсненне маёмасных злачынстваў.
Ледзь скончыўшы школу, іх дачка Каця выскачыла замуж за хлопца з перыферыі. Муж і жонка сталі жыць з бацькамі дзяўчыны ў двухпакаёвай кватэры. Неўзабаве ў пары нарадзіўся хлопчык.
— У гэтай кватэры, якая мела благую рэпутацыю, мне даводзілася бываць часта, — распавядае участковы інспектар Партызанскага РУУС Максім Крыкуноў. — На жаль, неўзабаве пасля нараджэння дзіцяці маладыя людзі услед за старэйшым пакаленнем прыахвоціліся да спіртнога.
Афіцэр успамінае, як у адзін са сваіх візітаў у гэтую кватэру ўбачыў Кацярыну з мужам у непрабудным сне. Іх двухмесячны сын проста надрываўся ад плачу ў ложку: яны забыліся яго своечасова пакарміць. Паўсюль былі сляды нядаўняй папойкі, бруд, у пакоі моцна пахла курывам…
— Пасля гэтага было прынята адназначнае рашэнне: дзіцяці з такімі бацькамі і ў такіх умовах знаходзіцца папросту небяспечна. Маляня забралі ў бацькоў, — працягвае Максім Вячаслававіч. — Муж Кацярыны, спалохаўшыся кантролю з боку міліцыі, неўзабаве з'ехаў дадому і падаў на развод. У вёсцы ў яго былі вельмі прыстойныя сваякі, вясковыя працаўнікі. Яны закадзіравалі хлопца і прымусілі развесціся з неабдуманай жонкай, а таксама пазбавіць яе бацькоўскіх правоў і забраць паўгадовага сына сабе.
Кацярына тым часам зусім апусцілася на дно: непрабудна піла, вяла амаральны лад жыцця. Яна нідзе не працавала — участковаму ўвесь час скардзілася, што яе нікуды не бяруць з-за адсутнасці адукацыі. Каб купіць чарговую бутэльку таннага віна, разам з бацькамі збірала па раёне тару і другсыравіну. Неўзабаве маладая жанчына ўпершыню апынулася ў лячэбна-працоўным прафілакторыі…
Ішлі гады, але ў ладзе жыцця гэтага сямейства мала што змянялася: пілі ўсё, у чым быў хоць нейкі градус. У іх кватэры не было ні святла, ні вады — выгоды цывілізацыі даўно адключылі за нясплату. На пражытак і выпіўку зараблялі збіральніцтвам. Суседзі пастаянна скардзіліся на гэтую сям'ю, міліцыянты неаднаразова складалі пратаколы за парушэнне правілаў карыстання жылым памяшканнем.
Некалькі гадоў таму з-за неасцярожнага абыходжання з агнём пры курэнні ў іх двушцы здарыўся страшэнны пажар. З палаючай кватэры супрацоўнікі МНС паспелі выцягнуць маці, бацьку Кацярыны выратаваць не ўдалося.
— Нядаўна маці і дачка зноў адправіліся на прымусовае лячэнне ад алкагалізму. Іх кватэра, дашчэнту выгаралая і з пабітымі вокнамі, у чарговы раз чакае сваіх шалапутных гаспадынь. Яна нават не зачынена — дзверы проста прыстаўлена да праёму, — кажа капітан Крыкуноў. — Па колькасці знаходжанняў ў ЛПП Кацярына абышла бацькоў. Калі яе бацька бываў там чатыры разы, маці — восем, то яна ў свае 29 гадоў апынулася ў прафілакторыі ўжо ў шосты раз. Бывала нават, маладая жанчына падымалася на падаконнік, адкрывала акно і крычала, што, калі да яе наблізяцца супрацоўнікі міліцыі, яна выскачыць з сёмага паверха. За такія выхадкі яна неаднаразова аказвалася на лячэнні ў псіхіятрычным шпіталі.
Дарэчы, пра свайго сына Кацярына ніколі не ўспамінала, не цікавілася яго лёсам. Кожны раз, калі я пачынаў размову аб хлопчыку, недарэчная маці казала: «Гэта маё мінулае, трэба жыць цяперашнім!»
На жаль, варта канстатаваць, што такіх людзей, як Кацярына і яе бацькі, ЛПП наўрад ці верне да нармальнага ладу жыцця. Па вяртанні дадому яны зноў наладжваюць старыя сувязі і паступова апускаюцца на ўжо звыклае ім дно.
Участковы Крыкуноў перыядычна цікавіцца сынам Кацярыны. Паводле яго слоў, хлапчук расце ў добрых умовах, акружаны клопатам і любоўю з боку бабулі і дзядулі. Бацька дзіцяці стаў на шлях выпраўлення: завязаў з згубнай звычкай, працуе і займаецца выхаваннем сына.
