Аляксандр Лукашэнка 2 красавіка прызначыў міністрам сельскай гаспадаркі 44-гадовага Анатоля Хацько. Цікава, што новы міністр скончыў тую самую вясковую школу, што і ягоны папярэднік Леанід Заяц. Вучыліся яны ў Гацуку Слуцкага раёна. Толькі Хацько на 15 гадоў маладзейшы за свайго папярэдніка.
У вёсцы Буда-Грэская, што ў шасці кіламетрах ад Гацука, працягваюць жыць бацькі міністра. Ала Іванаўна Хацько расказала нам пра свайго сына і ягонае дзяцінства.
Анатоль Хацько. Фота са старонкі ў ok.ru.
«Я працавала на кароўніку даяркай. А Толік вучыўся ў школе. Дык я ад ягонага восьмага класа вечарам ужо не хадзіла на кароўнік, я ж з палкай. Ён прыйдзе са школы, сумку пакладзе цераз парог, паесць, яшчэ падлогу мне памые, дроваў наносіць — і на кароўнік. Прыйдзе з кароўніка, сядае за ўрокі. Такія тры гады ў яго былі: восьмы, дзявяты, дзясяты класы.
Потым ён паступіў у Сельскагаспадарчую акадэмію, у Горкі туды. А з Горак ён ужо пайшоў заатэхнікам рабіць у Капыльскі раён. Адтуль пад Мінск — у Крупіцы. Потым у Барысаўскім райвыканкаме быў адказным за жывёлагадоўлю. Адтуль пайшоў у Мінск генеральным дырэктарам па камбікармах. А з апошняй работы ён і пайшоў у міністры.
У нас тут вёска невялікая. Ён першыя класы мо тры хадзіў у пачатковую школу ў Будзе, а пасля едзіў аўтобусам у Гацук. Цяпер ужо дзяцей, напэўна, і няма, хаця я на сяло не хаджу. Вёска памірае, маладыя едуць жыць у гарады.
У нас трое дзяцей. Дачка працуе на комплексе ў Вежах, на цялятах. Таксама разумніца яна, на дошцы гонару вісіць там. А старэйшы сын усё жыццё ў Салігорску шафёрам працуе, як з арміі прыйшоў, так і працуе шафёрам.
У яго ніякіх заняткаў не было, маё ты дзіцятка, толькі праца і нічога апроч працы. У яго не выходзіла ніякіх заняткаў завесці. То гарод капаць дома, то парнік, то на ферму. І ўсё, на большае часу не было.
Гаспадар мой яшчэ жывы. Ён то кароваў пасвіў, то падвозчыкам працаваў, а я — даяркай. Анатоль Мікалаевіч усё жыццё па жывёлагадоўлі. Калі б ён і не быў міністрам, каго не спытай у нашай вёсцы, ці з кім вучыўся, усе толькі добрае пра яго скажуць.
Прыязджае дамоў, а як жа ж. Я ж інвалід першай групы. І бацьку дзве аперацыі на нагах зрабілі. Мне 74 гады, а бацьку — 79. 55 гадоў разам жывём. Рабілі нам дзеці залатое вяселле, а ў гэтую восень абяцаюць зноў зрабіць.
У мяне ў суботу быў дзень нараджэння, ён прыязджаў. Думаю, што ён знаў ужо, што прызначаць. Яго нешта мучала сказаць, але так і не сказаў.
Не знаю, ці падсобіў яго Заяц. Знаю Зайца, канечне. Добры працаўнік, вельмі нават. Бачыла ўчора па тэлевізары, што яго прызначылі ў Магілёўскую вобласць. Ён працаваў у нас брыгадзірам, аграномам, старшынёй калгаса. Заяц па ступеньках ішоў, ён да людзей добра ставіўся. Калі працаваў дырэктарам птушкафабрыкі «Дзяржынскай», то адкрыў у Гацуку магазін. Усе людзі ездзяць туды па свежую кураціну.
Унукі ёсць. Унучка замужам у Мінску, адвучылася на архітэктара ў інстытуце. Дзесяць гадоў вучылася: чатыры ў каледжы, шэсць — ва ўніверсітэце. Гэта даччына. У Анатоля адна дачка — 13 гадоў ёй. Кватэра ў іх ёсць у Мінску».
***
Анатоль Хацько нарадзіўся ў 1974 г. ў в. Буда-Грэская Слуцкага раёна. У 1996 годзе скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію, у 2006-м — Акадэмію кіравання.
У 2005—2006 гадах з'яўляўся галоўным заатэхнікам «Белплемжыўаб'яднанне». У 2006-2007 гадах працаваў на пасадзе намесніка генеральнага дырэктара ААТ «Мінскаблхлебпрадукт», а ў 2007—2015 гадах — гендырэктарам гэтага ААТ. З 2015 па 2016 год быў намеснікам гендырэктара Беларускага дзяржаб'яднання па племянной жывёлагадоўлі «Белплемжыўаб'яднанне», а з 2016 года — генеральным дырэктарам.
