Гісторык Аляксандр Гронскі, які стаіць на пазіцыях заходнерусізму і трыадзінства беларусаў, рускіх і украінцаў, выступіў са знішчальнай крытыкай прадстаўнікоў «рускага свету» ў Беларусі.
Гронскі адзначае, што сам тэрмін «рускі свет» стаў негатыўна ўспрымацца не толькі ва Украіне і Беларусі, але нават у самой Расіі. Аднак ён прапануе не адмаўляцца ад тэрміна, а надаць яму новы сэнс.
Артыкул Гронскага «Рускі свет у Беларусі: праблемы, перспектывы і пагрозы» быў надрукаваны на сайце «Заходняя Русь», а да гэтага ён быў агучаны на канферэнцыі ў Маскве.
Гісторык адзначае, што да фарміравання негатыўнага вобразу «рускага свету» ў Беларусі спрычыніліся і самі прадстаўнікі гэтага «свету». Асабліва дасталася прадстаўнікам «рэестравага рускага свету», людзям і арганізацыям, якія актыўна супрацоўнічаюць з «Россотруднічеством».
Напрыклад, быў працытаваны артыкул «Нашай Нівы» пра лідара «Русі маладой» Сяргея Лушча. У тым расследванні адзін з паплечнікаў Лушча спачатку выяўлены на фота ў майцы з надпісам «88» (у неафашыстаў гэтая лічба азначае Heil Hitler), а наступнай фотцы хлопец раздае георгіеўскія стужкі.
«Такім чынам, георгіеўская стужка і рускі свет аказаліся звязаныя з неанацыстамі. І гэта не адзіны прыклад», — піша Гронскі.
«Сярод беларускіх інтэлектуалаў — прадстаўнікоў несістэмнага рускага свету [так ён называе блізкіх да сябе па духу прыхільнікаў заходнерусізму — «НН»] — назіраецца досыць рэзкае дыстанцыяванне ад вызначэння сябе часткай рускага свету. У першую чаргу гэта звязана з тым, што гэтыя інтэлектуалы не хочуць, каб іх асацыявалі ні з прыхільнікамі адраджэння свастыкі, ні з псеўданавукоўцамі, ні з неаязычнікамі, ні з абаронцамі беларускага калабарацыянізму.
Супрацоўніцтва з рускім светам становіцца таксічным, а самым дыскрэдытуючым для інтэлектуалаў з'яўляецца супрацоўніцтва з суайчыннікамі і пасольствам Расіі», — адзначае Аляксандр Гронскі.
«Шырокі распаўсюд нейтральнага напаўнення тэрміна рускі свет наўрад ці стане магчымым, калі ў якасці ілюстрацый прадстаўнікоў рускага свету будуць выступаць неафашысты, неаязычнікі або псеўданавукоўцы», — падсумоўвае гісторык.
Аляксандр Гронскі быў выкладчыкам гісторыі ў БДУІР, але цяпер з’ехаў у Маскву, дзе з’яўляецца навуковым супрацоўнікам Цэнтра постсавецкіх даследаванняў інстытута сусветнай эканомікі і міжнародных адносін імя Яўгена Прымакова Расійскай акадэміі навук.
