Фота Сяргея Балая, Tut.by
У судзе Заводскага раёна абвясцілі прысуд прадпрымальніцы Нонне Грышынай. Яна прызнаная вінаватай у перадачы хабару ў буйным памеры экс галоўнаму архітэктару Мінска Паўлу Лучыновічу. Прысуд — два гады пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму, піша Tut.by.
Нонна Грышына абвінавачвалася ў тым, што яна па папярэдняй дамоўленасці перадала Паўлу Лучыновічу 4 тысячы даляраў, чай, ром, спецыі і крэм за спрыяльнае вырашэнне пытанняў па ўзгадненні будаўніцтва бізнэс-цэнтра на вуліцы Смалячкова, 14а і фітнэс-цэнтра на праспекце Дзяржынскага. Маўляў, Лучыновіч кансультаваў яе па гэтых аб'ектах, інфармаваў і прымаў па-за чаргой. Як вынік — уключэнне ў праект дэталёвага планавання (ПДП) бізнэс-цэнтра на Смалячкова, якога да гэтага там не было. Па дадзеных следства, менавіта Лучыновіч прасіў «Мінскпраект» пра гэта.
Грышына з абвінавачваннем была не згодная, сцвярджала, што яе з Лучыновічам звязвалі сяброўскія адносіны, таму яна давала яму грошы на адпачынак і лячэнне, а астатняе — як традыцыйныя сувеніры з Індыі, адкуль яна вярнулася напярэдадні. Таксама яна настойвала на тым, што чыноўнік нават не ведаў, што ў пакеце знаходзяцца грошы.
Бокам абвінавачвання была абвешчана асабістая перапіска Грышынай і Лучыновіча, якая ўказвае на дзелавы характар іх адносін. Таксама пракурор зачытала фрагмент перапіскі, якая адбылася незадоўга да перадачы грошай і затрыманні фігурантаў справы. У ёй Павел Лучыновіч прасіў не перадаваць грошы праз СН — яго бацькі. Акрамя гэтага, у паведамленні неўсталяваны асобе тады яшчэ галоўны архітэктар Мінска адправіў кароткае паведамленне «8 тысяч?». Бок абвінавачвання палічыла гэта пацвярджэннем таго, што яшчэ да сустрэчы Лучыновіч ведаў, якую суму перадасць яму Грышына.
Дзяржабвінаваўца прыйшоў да высновы, што Грышына здзейсніла злачынства, прадугледжанае ч. 2 арт. 431 КК. На падставе вышэйпададзенага пракурор папрасіла прызнаць Нону Грышыну вінаватай і прызначыць ёй пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі тэрмінам на два гады з адбываннем пакарання ў папраўчай калоніі агульнага рэжыму.
Бок абароны быў не згодны з абвінавачваннем, казаў, што віна абвінавачанай не даказаная і настойваў, што з перапіскі былі выдраны тыя фрагменты, якія былі выгадныя боку абвінавачвання.
