Фота Depositphotos.com
З аднаго боку, Байдэн дэманструе, што спробы перазагрузкі адносін з Расіяй не будзе, але ў той жа час лідар шукае магчымасці для супрацоўніцтва ў галінах, да якіх маюць цікавасць абодва бакі, піша The National Interest.
Таму новы пакет санкцый супраць Расіі можна ахарактарызаваць як пошук кампрамісу. Гэта з'яўляецца спробай ЗША збалансаваць супярэчлівыя нацыянальныя інтарэсы.
З самага першага дня адміністрацыя Байдэна хацела, каб яе палітыка з Расіяй адрознівалася ад той, што праводзіў Трамп і яго папярэднікі. Уведзеныя санкцыі мусілі паказаць, што новая адміністрацыя будзе рэагаваць на дзеянні Расіі, якія Вашынгтон лічыць няправільнымі.
Аднак характар гэтых санкцыйных мер сведчыць пра тое, што ў каманды Байдэна па нацыянальнай бяспецы няма адказаў на два важныя пытанні. Пытанне першае: ці не перажывае цяпер Расія заняпад крыніц для сваёй дзяржаўнай моцы і ці не страчвае праз гэта рэжым сваю легітымнасць? Пытанне другое: ці вартыя больш жорсткія меры супраць Масквы таго, каб з прычыны іх страціць падтрымку Расіі ў рэалізацыі важных амерыканскіх ініцыятыў (у прыватнасці, па Іране і Паўночнай Карэі).
У ЗША многія члены Кангрэса, прытым з абедзвюх партый, перакананыя, што Расія не будзе ні ў якім разе дапамагаць ЗША, а таму санкцыі, уведзеныя Байдэнам, заслабыя. Аднак адміністрацыя прэзідэнта пакуль не ўпэўненая, што расійскі рэжым перайшоў у стадыю заняпаду, а таму не зможа адказаць на амерыканскія санкцыі.
На фоне гэтых дэбатаў узнікае пытанне наконт таго, як дзеянні ЗША паўплываюць на важныя для дзяржавы адносіны з Германіяй і Кітаем.
Ангела Меркель не падтрымлівае той накірунак, які абрала пуцінская Расія, але ў той жа час Германія не пойдзе па тым шляху, які абралі ЗША. Германія, а разам з ёю і ўвесь ЕС, зацікаўленыя ў адносінах з Расіяй, што не можа ігнараваць ЗША. Таму калі ўзнікла пытанне з Навальным, адміністрацыя Байдэна вырашыла не перавышаць меры, прынятыя ЕС у адносінах да Расіі.
Да таго ж, як мяркуюць прадстаўнікі апарату нацыянальнай бяспекі Байдэна, галоўным стратэгічным канкурэнтам ЗША з’яўляецца Кітай, а шмат увагі Расіі дасць Кітаю магчымасць умацоўваць свае пазіцыі. Больш за тое, паколькі суадносіны сіл паступова змяняюцца на карысць Кітая, Расія можа перагледзець глыбіню свайго стратэгічнага партнёрства з гэтай дзяржавай.
Таму ў палітыцы Байдэна праяўляюцца рысы палітыкі Барака Абамы, які імкнуўся зрабіць так, каб у санкцыях супраць Расіі былі прадугледжаныя магчымасці для нармалізацыі адносін. А Байдэн, каб заручыцца падтрымкай ЕС у адносінах ЗША з Кітаем, вымушаны ісці на кампраміс з Германіяй у пытаннях палітыкі з Расіяй.
У той жа час Байдэн можа заяўляць, што адрэагаваў на незаконныя дзеянні Расіі і абараніў амерыканскія каштоўнасці. Аднак яго крытыкі абавязкова адзначаць, што санкцыі ў асноўным маюць сімвалічны характар і не стануць ударам для Расіі.
