Андрей и маленький Тамаш
Дзверы гнуцца, столь дрыжыць —
Слон прыйшоў да дзеда жыць.
З лесу снежнага ўранку —
Вось бывае нечаканка!
Вуха ў кухні, хвост у спальні,
Левая нага ў вітальні —
У дзядулевай хацінцы
Так няпроста памясціцца.
Адзінока ўзімку дзеду,
Дык і рады ён суседу:
Слон на носе дровы носіць
І ў краму дзеда возіць.
Разважаюць дзед з сланом:
— Можа, нам пабольшыць дом?
…Абжывецца слон паціху —
Прывядзе яшчэ сланіху.
«Слана ў вершы можна лёгка памяняць на зубра, але мне падалося, што так смяшней», — передает слова Андрея его жена Павлина.
Написать письмо нашим заключенным коллегам можно по адресу:
СИЗО-1,
ул. Ул. Володарского, 2
220030 г. Минск
Скурко Андрею Геннадьевичу
Мартиновичу Егору Александровичу
0
0
0
0
0
0
