Пра гісторыю Ірыны чытайце: «Яна вярнулася ў Беларусь, бо сумавала па радзіме». Хто такая Ірына Шчасная, якой пагражае калонія за вядзенне тэлеграм-каналаў
Складанасці
У калоніі Ірына Шчасная працуе швачкай — яна робіць дэталі адзення для работнікаў «МАПІДа» (будаўнічае прадпрыемства РБ). Адзін тыдзень Ірына працуе ў першую змену, а ў наступны — у другую.
У сваіх лістах Ірына паведамляла, што ёй было цяжка ўліцца ў рэжым. Бо ў ім адсутнічае вольны час: акрамя працы ёсць розныя дзяжурствы і прафілактычныя гутаркі са зняволенымі, якія трэба наведваць. Таксама няма магчымасці пабыць адной: у атрадзе і на працы — усюды і заўсёды яе атачаюць людзі (зняволеныя, канваіры, ахоўнікі).
Складанымі з'яўляюцца і бытавыя ўмовы. Напрыклад, у душ дзяўчат водзяць толькі адзін раз у тыдзень. Ёсць і праблемы з харчаваннем: хоць кормяць нядрэнна, аднак Ірына не есць мяса (акрамя курыцы) — а ў порцыях яно часта прысутнічае.
«Калі выйду адсюль, то ніколі не буду есці мяса!!!», — напісала яна ў адным са сваіх лістоў.
Зняволеныя атрымліваюць перадачы — аднак дзяліцца імі адзін з адным, частаваць кагосьці і частавацца самому строга забаронена. За гэта можна атрымаць спагнанне, аж да штрафнога ізалятара.
Радасці
На тэрыторыі калоніі жыве шмат катоў (аднак у рукі яны не даюцца). Ірыну гэта вельмі радуе: на волі яна дапамагала жывёлам, а дома ў яе ёсць кот і кошка. У адным з сваіх лістоў Ірына напісала:
«Гэта эстэтычная асалода — назіраць за катамі, асабліва за маленькімі кацянятамі».
Сям'я
Ірына Шчасная вельмі перажывае за сваю сям'ю. Свайго 11-гадовага сына яна не бачыла ўжо год. Пасля затрымання Ірыны яе муж разам з сынам з'ехаў у іншую краіну. Ірына была гэтаму рада — бо гэта гарантуе бяспеку.
Перажывае палітвзняволеная дзяўчына і за бацьку, бо той сур'ёзна хварэе на анкалогію. Ён прайшоў доўгае лячэнне, і Ірына баіцца, што, магчыма, да яе несвоечасова даходзяць навіны пра стан яго здароўя.
Падтрымка
Ірына вельмі ўдзячная за цёплыя словы і падтрымку, якія ёй аказваюць незнаёмыя людзі ў лістах. З многімі з іх яна перапісваецца на пастаяннай аснове. З некаторымі завязалася перапіска яшчэ з часоў знаходжання ў СІЗА. Дзяўчына не чакала, што ў Беларусі ёсць столькі неабыякавых людзей, якія могуць так магутна падтрымаць сваім словам.
Момант
На мінулым тыдні Ірына ўбачыла першы снег. Яна ішла на працу ў першую змену — і раніцай, у цемры разгледзела сняжынкі.
Ірына на імгненне забылася, што яна ў калоніі: цёмнае неба, на іх фоне сняжынкі, якія апускаюцца на твар — у той момант яна адчула кавалачак свабоды і шчасця. Але потым Ірына апамяталася — і пайшла на працу.
Падтрымайце палітзняволеную Ірыну Шчасную лістамі салідарнасці!
Адрас для лістоў: ПК №4. 246035, г. Гомель, вул. Антошкіна, 3
