Найбольш паказальнымі з’яўляюцца гвалтоўныя злачынствы: 84% выпадкаў наўмыснага нанясення цяжкіх цялесных пашкоджванняў адбываецца на п’яную галаву, 75% згвалтаванняў — таксама ў стане ап’янення.
У Акадэміі міліцыі прыводзяць лічбы ўдзельнай вагі «п’янай злачыннасці», у Беларусі адзін з самых высокіх паказальнікаў на постсавецкай прасторы — 29,3%. Для параўнання: Азербайджан — 1,4%; Арменія — 0,6%; Казахстан — 11,8%; Кыргызстан — 2,5%; Малдове — 27%. Горш, чым у Беларусі, сітуацыя ў Расіі — 30,7%
Адным са спосабаў барацьбы з алкагалізацыяй і злачыннасцю ў Беларусі з’яўляюцца так званыя лячэбна-працоўныя прафілакторыі (больш вядомая рускамоўная абрэвіятура — ЛТП), куды трапляюць людзі з залежнасцю, якія на працягу года здзейснілі два правапарушэнні ў стане ап’янення.
Такая практыка часоў СССР засталася толькі ў нашай краіне, праваабаронцы крытыкуюць ЛПП, паколькі кіруе ўстановамі Дэпартамент выканання пакаранняў МУС, часта ўмовы там блізкія да сітуацыі ў калоніях, сама практыка выглядае як пакаранне людзей за тое, што яны хворыя (адказнасць за правапарушэнні не здымаецца змяшчэннем у ЛПП).
Самае галоўнае — улады не маюць даных аб паспяховасці такога «выпраўлення», у Беларусі няма ўліку, колькі людзей адмовіліся ад алкаголю пасля ЛПП.
У Акадэміі МУС склалі «крыміналагічны партрэт» тых, хто ўтрымліваецца ў ЛПП: гэта мужчына ва ўзросце ад 20 да 31 года, беспрацоўны, трапляе ў ЛПП другі раз і больш, на тэрмін у адзін год, раней судзімы.
