«Да калектыву давялі пазіцыю, што ён захварэў і на бальнічным, — расказваў нам калега Адзярыхі. — Пацвердзіць гэта не атрымлівался — нумар быў то адключаны, то ў роўмінгу.
Яго знікненне па часе супала з узломам камп'ютарнай сеткі БЕЛТА, ну, ці не ўзломам — незразумела, як гэта назваць. У маёй дылетанцкай трактоўцы нехта заразіў сістэму вірусам і з архіваў пачалі знікаць файлы, нібыта перацякаючы на іншы рэсурс — баюся памыліцца ў дэталях.
Некалькі дзён змагаліся з вірусам, а потым прынялі рашэнне фарматаваць усе камп'ютары, апроч галоўнага архіву, які ўдалося часткова аднавіць. Адметнасць таксама ў тым, што з архіваў знікалі фота і відэа з мітынгаў, зробленыя карэспандэнтамі БЕЛТА. У тым ліку па гэтых кадрах сілавікі ідэнтыфікавалі пратэстуючых.
Не кажучы пра тое, што частка супрацоўнікаў БЕЛТА ўдзельнічала ў акцыях, фоткаючы сябе на памяць і загружаючы потым гэта ў архіў, што было пэўнай праблемай для Адзярыхі.
Ён неяк кінуў, што «вашы фоткі ўжо на ўсіх сталах ляжаць, на ўсіх рэдакцыйных заданняў не хопіць!»
Як аказалася, зусім нядаўна Адзярыху судзілі — яго прозвішча знайшлося ў судзе Савецкага раёна.
Артыкул 426 частка 2 — перавышэнне ўлады. Санкцыя артыкула — ад 2 да 6 год пазбаўлення волі. Суддзя — сумна вядомы Аляксандр Воўк, які вынес шмат прысудаў па палітычных справах.
«Наша Ніва» звязалася са сваякамі Адзярыхі, але высветлілася, што ён на волі. Больш дэталяў родныя паведамляць не сталі.
Абставіны такога развіцця сітуацыі невядомыя. Магчымы як варыянт таго, што яго апраўдалі, так і варыянт таго, што судовае рашэнне прынятае з адтэрміноўкай.
Чытайце таксама: Чыгуначнік пра ўзлом сістэмы на Беларускай чыгунцы: «Рабочыя радыя, што ўсё так адбываецца»
