Плакат супраць прэзідэнта Расіі Пуціна ў Лондане, 1 сакавіка 2022 г. Фота: AP
Кірылу 12 гадоў, ён вучыцца ў 6-м класе маскоўскай школы. Яго мама Наталля кажа, што ў хлопчыка ўкраінскія карані, ён наведваў Украінскі культурны цэнтр. Тое, што зараз адбываецца паміж Расіяй і Украінай, прычыняе яму боль.
У пятніцу 4 сакавіка ў шасцікласнікаў быў звычайны ўрок гісторыі. Сам Кірыл распавядае так аб тым, што адбывалася:
«Настаўніца сказала: «Наогул з шасцікласнікамі гэта не абмяркоўваецца, але калі хочаце зразумець, што адбываецца, то задавайце пытанні». І я стаў задаваць пытанні.
Я спытаў: «Чаму Пуцін пачаў вайну?» На гэта настаўніца адказала, што гэта «спецаперацыя». Яна сказала: «Я дакладна не ведаю, дзе цяпер знаходзяцца нашы войскі, але калі б яны спыніліся на паўдарозе, то агрэсія Украіны б працягнулася».
Невялікая частка класа была на маім баку, яны таксама задавалі пытанні. Настаўніца сказала: «Спецыялісты Украіны і ЗША цяпер робяць фэйкавыя пасты, кажуць, што на мітынгах збіваюць людзей. Але мітынгі павінны быць узгодненымі». Я спытаў «Як можна ўзгадніць з урадам мітынг супраць дзеянняў самога ўрада?» Яна мне толкам не дала адказу.
Пасля гэтага я задаў пытанне, навошта гэта наогул хтосьці пачаў і калі гэта ўсё скончыцца? Яна сказала, што пачала гэта Украіна, а скончыцца, калі Украіна капітулюе.
Яна казала яшчэ нам, што ва ўкраінцаў квітнее нацызм, што з першага класа ў падручніках пішуць, што Украіна — гэта звышдзяржава. У мяне шмат сяброў з Украіны, Я пытаўся ў іх — у іх няма гэтага ў падручніках».
Пасля гэтага, як распавядае Кірыл, ён пайшоў на іншы ўрок і закрычаў у калідоры: «Слава Украіне!». Некаторыя са школьнікаў, што сядзелі ў калідоры, адгукнуліся ў адказ.
На наступную раніцу маме хлопчыка патэлефанавала яго класная кіраўніца. Яна запрасіла Наталлю прыйсці ў школу. Патлумачыла, што супрацоўнікі інспекцыі па справах непаўналетніх хочуць правесці з сынам і з ёй гутарку.
Наталля прыехала ў школу і напісала заяву, што забірае сына «ў сувязі з тым, што на дзіця аказваюць ціск і ствараюць невыносныя ўмовы для атрымання адукацыі» з-за яго палітычных поглядаў. Пасадзіла яго ў таксі і павезла на працу. У школьных дзвярах сутыкнулася з групай паліцэйскіх.
У нядзелю Кірыл быў дома адзін. Мама з'ехала на працу. У гэты час у кватэру сталі грукацца двое паліцэйскіх, але Кірыл не стаў адчыняць.
Яны грукаліся каля паўгадзіны, затым у кватэры адключылі электрычнасць, пакінулі пад дзвярыма павестку «аб выкліку на апытанне» і сышлі. У позве-неразборліва напісаная дата апытання і пагроза «падвергнуць прываду» ў выпадку няяўкі.
Каму ж прыйшла ў галаву ідэя паскардзіцца на нядобранадзейнага шасцікласніка ў паліцыю? У сям'і — даўні канфлікт са школай. Мама цяпер пераважна мае зносіны з адміністрацыяй пісьмова. Але лічыць, што перш чым звяртацца ў паліцыю, можна было хаця б напісаць або патэлефанаваць ёй. Хто паскардзіўся ў паліцыю, яна не ведае.
Наталля каментуе: «Мне здаецца, усяму ёсць мяжа. Я разумею, калі б сын кагосьці ўдарыў, траўмаваў, напісаў бы нешта на сцяне.
І, галоўнае, што цяпер? Мяне абавяжуць трансляваць яму афіцыйны пункт гледжання? А яшчэ, па-мойму, важна і ў такіх складаных умовах дэманстраваць дзецям, што нават калі пункты гледжання не супадаюць, трэба шукаць мірнае рашэнне, а не выклікаць людзей у форме».
Кірыл спакойна тлумачыць сваю пазіцыю:
«Я лічу, што настаўнікі не маюць рацыі. Нам кажуць, што жыхарам Украіны прамывалі мазгі, а мне здаецца, што мазгі тут прамывалі нам».
