Фота тут і далей: Оnliner.by
Калі коратка, жывёл у цэнтр перадаюць звычайныя грамадзяне, а валанцёры ўжо займаюцца здароўем звяркоў. Калі рукакрылага перадалі ў цэнтр у халодную пару года, напрыклад позняй восенню, то зімаваць асобіна будзе ў лабараторыі. Дакладней, у бытавым халадзільніку.
У халадзільнік мышэй змяшчаюць у мяшочках з завязкай і падвешваюць да вясны. Кожныя пару тыдняў жывёл аглядаюць, узважваюць, пры неабходнасці адкормліваюць.
Дзіўна, але людзі да гэтага часу вераць, што кажаны — гэта сімвал смерці, недабіты некалькі стагоддзяў таму вампір. Аднак адзіная небяспека ад кажаноў для чалавека — гэта шаленства. Агрэсіўная стадыя хваробы ў іх адсутнічае, то ёсць кідацца і кусацца яны не стануць. Таму пры сустрэчы проста надзеньце тоўстую пальчатку — гэтага будзе дастаткова для знаёмства.
У той жа час кажаны граюць значную ролю для экалогіі. Яны сілкуюцца казуркамі, ліквідуюць мошак і камароў у велізарных колькасцях — за ноч з'ядаюць да 50% насякомых ад масы свайго цела.
У канцы сакавіка — пачатку красавіка звяркоў адпускаюць на волю. На жаль, прачнуліся не ўсе асобіны. Прычын шмат, але ў асноўным гэта хваробы. На «ўзлётку» заолаг цэнтра Аляксей Шпак прывёз істот у пераносцы.
У апошнія гады рукакрылых адпускаюць з нейкай урачыстасцю. Дзецям нават дазваляюць патрымаць звярка ў руках, і цяпер яны разумеюць: мыш ім не вораг.
Тут былі розныя асобіны: рудыя і цёмныя, бадзёрыя і сонныя, пісклявыя і сарамлівыя — але з халадзільніка ў дзікую прыроду вярнулі ўсіх. Адпускалі мышэй з далоні: іх нельга падкідваць. Калі звярок сагрэўся і размяў крылы, ён сам узлятае з рукі, карыстаючыся спадарожным ветрам. Але на палёт былі настроеныя не ўсе, хтосьці чэпкімі лапкамі караскаўся па ствале дрэва.
