Чым экс-крымінальнік Януковіч і сцярвозная Юля лепшыя? Піша Барыс Тумар.
Віктар Юшчанка, ідал і пакутнік Аранжавай рэвалюцыі, застаецца папулярным у Беларусі. Нават Лукашэнка яго па-свойму паважаў і паважае, пра што не раз, ад 2004 года пачынаючы, заяўляў публічна. І беларусам трохі дзіўна, чаго гэтага сімпатычнага, людскага чалавека выбарцы пракінулі.
Чым экс-крымінальнік Януковіч і «сцярвозная Юля» лепшыя? Для назіральнікаў з-за мяжы розніца невялікая. Але для людзей, удуманых ва ўкраінскую палітыку, яна выразная. А ва ўмовах свабоды СМІ ў палітыцы ўдуманы ўсе.
Расія навязвае думку, што Юшчанку адкінулі, бо ён быў занадта нацыяналістычны. Унутры Украіны такое думкі не пачуеш.
Украінцам надакучыла мець справу з прэзідэнтам слабым, які не ўмее навязваць сваю волю пры патрэбе і кулаком.А дабіла Юшчанку ягоная ангажаванасць у хаўрусы алігархаў. І ягоны сын, як і ўсе дзеткі ўкраінскай палітычнай эліты, ездзіць на машыне коштам 200 тыс. даляраў, носіць мабільнік коштам 5 тыс. даляраў. За якія шышы?
Ні Цімашэнка, ні Януковіч не бяднейшыя. І не сумленнейшыя ў сэнсе рэзідэнцый і адзёжак от куцюр. Але Юшчанка заціснула між дзвярыма.
Пераходнае грамадства прымае куслівых ідэалістаў — як Гавал, Качынскі ці Адамкус. Прымае і цынічных прагматыкаў, як Лукашэнка, Кваснеўскі ці Варонін. Але няма месца на Алімпе палітыку слабому, кампраміснаму. Ідэаліст не можа быць трошкі заклапочаным сваім кашальком.
Лёс Юшчанкі — навучка й тым беларускім стоікам, якія калісьці зменяць Лукашэнку.
Што да Юшчанкі, дык тут напрошваецца параўнанне з Ельцыным. У 1996 годзе Ельцын быў такі сама непапулярны ў Расіі, як сёлета — Юшчанка ва Украіне. Ельцын пайшоў на фальсіфікацыю выбараў, маніпуляцыі СМІ і палітычнымі апанентамі і ва ўладзе застаўся. У выніку Расія саскочыла з еўрапейскага шляху. Юшчанка дзейнічаў сумленней. Людзі маюць звычку цяплей ставіцца да кіраўнікоў мінулага, чым да нядаўніх лідэраў. Напэўна, у будучыні Юшчанку яны таксама пачнуць успрымаць пазітыўней. Як ужо сёння пазітыўней ставяцца да экс-прэзідэнта Кучмы.
