На нарадзе па выніках візіту ў Лацінскую Амерыку кіраўнік Беларусі назваў Венесуэлу «плацдармам, з якога мы будзем, у добрым сэнсе слова, наступаць на іншыя дзяржавы». Афіцыйны Мінск плануе эканамічную экспансію ў Нікарагуа, Балівію, Кубу, а таксама Бразілію, Інданезію, Малайзію і г.д.
Пры гэтым чыноўнікам дасталося за «недапушчальную пасіўнасць»: маўляў, «чаму мы раней дрыхлі ў капялюш», а не развівалі супрацоўніцтва з гэтымі краінамі?
‑ У нас цалкам чужая, невядомая Афрыка, дзе нас таксама чакаюць, дзе мы сапраўды можам замацавацца, — дадаў Аляксандр Лукашэнка.
А цяпер звернемся да тэксту яго паслання беларускаму народу за 2007 год.
Там, у прыватнасці, гаворыцца: «Мы адкрытыя для самага шырокага супрацоўніцтва па ўсіх напрамках. Прычым як з традыцыйнымі, так і з новымі нашымі партнёрамі. У гэтым плане намі многае ўжо зроблена. За апошнія некалькі гадоў наладжана прадукцыйнае супрацоўніцтва з краінамі Азіі, Афрыкі, Блізкага Усходу і Лацінскай Амерыкі».
Так усё‑такі: «многае зроблена» або «цалкам чужая, невядомая Афрыка»?
Адказ на гэтае пытанне просты. Цяперашнія заявы Аляксандра Лукашэнкі — не навіна.
Кіраўнік Беларусі ўжо не раз і не два абяцае заваяваць рынкі краін «трэцяга свету». Але словы засталіся толькі словамі. Мяркуючы па ўсім, так здарыцца і гэтым разам.
Хоць нафту з Венесуэлы (прынамсі, пробную партыю) мы, напэўна, усё‑ткі прывязём. Проста ў прапагандысцкіх мэтах.
На нарадзе Аляксандр Лукашэнка падкрэсліў, што Беларусь сёлета павінна паставіць з Венесуэлы максімальную колькасць нафты — 4 млн.т., з выхадам у наступным годзе на аб’ёмы да 10 млн.т нафты. Таксама ён даручыў падрыхтаваць нашы НПЗ да перапрацоўцы цяжкай венесуэльскай нафты, а заадно пачаць перамовы з Украінай наконт нафтаправода «Адэса — Броды».
‑ 10 млн.т нафты — гэта першая ступень незалежнасці нашай дзяржавы. Мы павінны гэта ажыццявіць, чаго б нам гэта ні каштавала, — заявіў Лукашэнка.
Запомнім гэтыя словы. І параўнаем з тым, што гаварылася ва ўсе тым жа пасланні ўзору 2007 года:
«Шмат хто, асабліва ў Расіі, кажа: » Няўжо Лукашэнка пашанцуе нафту з Азербайджана, Ірана, Венесуэлы ў Беларусь, калі расійская выгадна? «Вядома ж, не пашанцуе».
У агульным, ўчарашняе «няма» у кіраўніцтва Беларусі імкліва ператвараецца ў сённяшняе «да», каб затым плаўна трансфармавацца ў заўтрашнім «няма». І цяперашняя знешнеэканамічная гіперактыўнасць —
гэта толькі імітацыя бурнай дзейнасці напярэдадні так званых «выбараў». Шматразова паўтараецца «казка пра белага бычка» для электарату. А колькі‑небудзь выразнай стратэгіі па ключавых пытаннях у афіцыйнага Мінска, як не было, так і няма.
