У міжнародным фотаконкурсе амерыканскага часопіса National Geographic «Vale’s eye on sustainability», прысвечаным экалогіі, адным з пераможцаў стаў беларус.
No Balance.
Павал Церашковец.
На конкурс было пададзена каля 3000 работ ад фатографаў з усяго свету. Журы абрала ўсяго трох пераможцаў — у катэгорыях Challenges, Solutions і Wonders.
Фатограф з Гомеля Павал Церашковец перамог у катэгорыі Challenges з фотаработ No Balance.
Павал Церашковец працаваў у многіх беларускіх глянцавых часопісах, супрацоўнічаў з вядомым расейскім
Фота No Balance зробленае некалькі гадоў таму ля«Тады я ў чарговы раз запрасіў адну са сваіх знаёмых мадэляў пафатаграфаваць, — распавёў Павал Церашковец. — А я люблю адкрытыя прасторы, прастора — калі ёсць дзе разгарнуцца. Вось мы і пайшлі ў палі каля ЦЭЦ. Мне здалася вельмі цікавай геаметрыя гэтага кадра. А калі даведаўся аб конкурсе, вырашыў адправіць менавіта гэтую фатаграфію, бо ў ёй заўсёды была ідэя процістаўлення чалавека і тэхналогій прыродзе і экалагічным праблемам. Бо, з аднаго боку, ЦЭЦ робіць жыццё людзей прасцейшым, а з іншага, у доўгатэрміновай перспектыве, ускладняе гэтае жыццё. Таму фота так і называецца — No Balance».ЦЭЦ-4 у Мінску.
Да ганаровага звання пераможцы конкурсу прыкладаецца таксама
Фатограф прызнаецца, што перамога ў такім конкурсе, безумоўна, шмат для яго значыць. «Ёсць і пэўнае фотазадавальненне, якое я атрымліваю ад падобных перамог. А ў прафесійным плане, думаю, гэта можа сур’ёзна паўплываць на маю прафесійную дзейнасць», — заўважыў Павал Церашковец.
А прафесійная дзейнасць пачалася для яго ўсяго пару гадоў таму. Хоць само захапленне фатаграфіяй паўстала яшчэ ў раннім дзяцінстве: «Мой бацька займаўся альпінізмам, увесь час браў з сабой камеру і фатаграфаваў усе ўбачаныя прыгажосці. І, калі ён паказваў фота, я думаў: „Халера! Як крута, я таксама хачу там пабываць!“ Так я пачаў займацца аматарскай фатаграфіяй — каб паказваць знаёмым месцы, дзе я бываю. А потым, калі пераехаў з Гомеля ў Мінск і паступіў у Лінгвістычны універсітэт, захацеў купіць сабе прафесійны фотаапарат
. Пасля чацвёртага курса замовіў з ЗША „люстарку“. А потым падумаў: „Скончыўшы ўніверсітэт, яшчэ год прапрацаваў у офісе, пасля чаго зразумеў, што не магу гэта сумяшчаць, кінуў працу і стаў займацца выключна фатаграфіяй».Елкі-палкі , яна ж дзве „штукі“ каштуе — трэба хаця б гэтыя грошы адбіць“. Так пачаў займацца прафесійнай фатаграфіяй.
Па словах Церашкоўца, для паспяховай кар’еры фатографа важныя не толькі прыроджаныя задаткі, але і праца над іх развіццём: «Якіясьці задаткі першапачаткова павінны быць. Але калі ў чалавека ёсць пачуццё фатаграфіі, то яму будзе даволі лёгка яго развіваць шляхам самаадукацыі. Трэба пастаянна фатаграфаваць, не спыняцца ні на дзень. Таксама важна вывучаць фатаграфіі іншых аўтараў. І не проста глядзець, які класны здымак, а ўдумацца, чаму ён такім атрымаўся, як ён зроблены».
Паводле яго слоў, перамога ў конкурсе National Geographic на дадзены момант для яго — самая важкая. «Аднак велізарнае задавальненне таксама мне дае магчымасць публікавацца ў розных часопісах, — дадаў ён. — Вельмі ўжо люблю трымаць у руках свае фатаграфіі. Вось зараз чакаю асобнікі двух амерыканскіх часопісаў з маімі фота».
Дарэчы, часцей за ўсё фатаграфіі Паўла публікуюцца менавіта ў замежных часопісах і блогах.
«Я здымаю ў двух асноўных кірунках: арт і дакументалістыка. З першым у нас, дарэчы, вельмі цяжка, і літаральна немагчыма на фотоарце зарабляць, — тлумачыць Церашковец. — Па маіх назіраннях, менавіта гэтыя два кірункі больш за ўсё цікавыя замежнай публіцы. Акрамя таго, за мяжой іншы падыход да супрацоўніцтва з фатографамі.
У нас, каб дзесьці апублікавацца, трэба тэлефанаваць, прапаноўваць сябе, тлумачыць якія крутыя ў цябе фотасерыі. А ў той жа самай Амерыцы цябе самі знойдуць, напішуць і прапануюць апублікаваць. Яны больш адкрытыя да супрацоўніцтва».
Кажучы аб узроўні работ іншых беларускіх мастакоў, Церашковец заўважыў, што годных можна «пералічыць па пальцах». «Ёсць некалькі імёнаў фатографаў на слыху, творчасць якіх мне падабаецца. Але сумна, што гэтых імёнаў мала. І ў цэлым, на мой погляд, узровень беларускай фатаграфіі ў зародкавым стане», — прызнаўся ён, дадаўшы, што яго больш цікавяць «заходнія тэндэнцыі».
