Сваю маму са святам вясны Дзяніс не павіншуе. Ён яе амаль не памятае. І не ведае, дзе яна цяпер. Бацькоўскіх правоў жанчыну пазбавілі сем гадоў таму. Домам для васьмігадовага пінчука спачатку стаў сацыяльны прытулак, затым дзіця глядзелі, але не справіліся з абавязкамі апекуноў дзядуля з бабуляй.
Зямлянку хлопец старанна замаскаваў.
Вёў у яе лаз, як у лісіную нару.
Дах быў выраблены з лясін.
Балон і плітку хлопец украў на дачах.
З дачаў хлопец прынёс і абаразок.
Сам сабе бульбу варыў.
Справай занялася міліцыя.
Далейшае выхаванне хлопчыка дзяржава па чарзе давярала Быценскаму дзетдому, Магілёўскай спецшколе, Ястрамбельскаму дзіцячаму дому, Пінскай
Кайданкі на яго надзелі адразу пасля абвяшчэння судом абвінаваўчага прысуду. І ён да такога этапу ў сваім жыцці быў маральна гатовы.За плячыма асуджанага 3 ўцёкаў са
Жыць у Пінску, кажуць педагогі
У горадзе дзяцінства сацыяльнага сірату чакала абмежаванне ў перамяшчэнні і кантроль з боку выхавальнікаў. І ад такой перспектывы дзевяцікласнік збег літаральна на другі дзень пасля прыезду.
Жыў у будане і закінутых гаражах, заробленыя на зборы ягад грошы траціў на прадукты харчавання. Толькі праз два з паловай тыдні аднакласнікі знайшлі яго і сілай прывялі ў інтэрнат. Кантроль за ўцекачом узмацнілі, але праз тры тыдні той зноў сышоў не развітаўшыся.
«Залаты запас» да таго часу ў яго скончыўся, хлеб давялося здабываць. Падлетак пранікаў у гаражы і недабудаваныя дамы, выкрадаў электраінструмент і прапаноўваў яго першым сустрэчным. І яны куплялі, не пытаючыся ў хлапчука, адкуль тавар.
Поўная рызыкі свабода працягвалася роўна тыдзень. Непаўналетняга затрымала міліцыя і, аформіўшы дакументальна яго супрацьзаконныя прыгоды, вярнула ў Пінскую
Пагаварыць адкрыта не паспелі. Менш чым праз суткі ён зноў збег, умудрыўшыся абломкам сталовай лыжкі адкрыць акно ў ізалятары.
Шукалі Дзяніса 40 дзён і не знаходзілі.А ён трымаўся далей ад горада, абраўшы для жыхарства лясны масіў недалёка ад вёскі Бердуны. Выкраў на адной з дач рыдлёўку, сякеру, іншы працоўны інструмент і збудаваў сабе жыллё: добра замаскаваны схоў памерам 2,5 на 1,5 м і глыбінёй 1 м 70 см. Лішні пясок раскідаў па баках, зверху зямлянку засыпаў лістотай. Вузкі, нібы лісіная нара, лаз закрывала старая куртка.
Ежу гатаваў на газавай пліце, яе разам з
Словам, мінімальныя ўмовы для самастойнага жыцця Дзяніс сабе стварыў. Побач з ім заўсёды знаходзіўся верны сябар — сабака Джэсі, якога падлетак знайшоў галодным на аўтобусным прыпынку і прытуліў. Так яны і жылі ўдваіх. Не хапала толькі ежы, і гаспадару даводзілася здабываць яе ў садовых таварыствах. Як выказаўся ў судзе адзін з пацярпелых, гэта быў злодзей з душой. Шкло ён не разбіваў, а акуратна даставаў з рамы, лішняга не браў.
Дзяніс ведаў, што рана ці позна яго знойдуць. І калі ў лесе з’явіліся супрацоўнікі міліцыі, сам выйшаў ім насустрач.Бруднага і абадранага падлетка змясцілі на абследаванне ў псіхлякарню. Дактары сказалі, што пацыент здольны адказваць за свае ўчынкі.
Пазней аказалася, што ён умее і слова трымаць. У
— Разумны хлопчык, — кажа пра яго намеснік дырэктара па выхаваўчай працы ПінскайСам сабе вопратку папраўляў, хоць у нас у інтэрнаце швачка ёсць, школьную мэблю рамантаваў. Марыць стаць цесляром. Напярэдадні суда ён сядзеў у мяне ў кабінеце ішколы-інтэрната Алена Кандрацюк. — І не па гадах самастойны.
Большасць пацярпелых, даведаўшыся пра абставіны жыцця абвінавачанага, адмовіліся ад матэрыяльных і маральных прэтэнзій да яго і прасілі суд строга не караць хлопца. Яны былі адзінымі, хто ўслых яму шчыра паспачуваў.
Праз паўтара года Дзяніс вернецца ў Пінскую
UPD
Аповед уласнага карэспандэнта «Вячэрняга Брэста» Паўла Куніцкага пра
Кінуты кліч сабраць грошы і пакрыць пацярпелым матэрыяльную шкоду,пасля чаго звярнуцца да прэзідэнта краіны з калектыўнай просьбай аб памілаванні падлетка. Вельмі шмат хто гатовы хоць заўтра ўнесці ўклад у добрую справу.
Паведамляем чытачам, што звяртацца да прэзідэнта пакуль няма неабходнасці. Прысуд яшчэ не ўступіў у законную сілу. Адвакат хлопчыка падаў касацыйную скаргу ў Брэсцкі абласны суд. Дата разгляду касацыі яшчэ не вядомая. Час сабраць грошы і пакрыць за падлетка матэрыяльную шкоду (ён складае каля чатырох мільёнаў рублёў) у нас ёсць. Уключаныя ў матэрыялы крымінальнай справы распіскі пацярпелых аб кампенсацыі ім шкоды могуць быць улічаныя судом як акалічнасць, што змякчае віну падлетка.
Грашовыя сродкі неабходна накіроўваць паштовым пераводам па адрасе: 225710, Брэсцкая вобласць, г. Пінск, вул. Янішчыц, 22 кв.8. Куніцкаму Паўлу Іванавічу.
Дарэчы, галоўнага персанажа гэтай гісторыі завуць зусім не Дзяніс. Паколькі ён непаўналетні і прысуд не ўступіў у законную сілу, нельга называць яго сапраўднае імя. Яно стане вядомае пазней, калі гісторыя атрымае больш шчаслівы канец. Спадзяемся, так яно і будзе.