Прэзідэнт, які палюе на вампіраў з сякерай + трэйлер 6

У пракат выходзіць фільм «Аўраам Лінкальн: Паляўнічы на ​​вампіраў». Трылер, зняты Цімурам Бекмамбетавым па рамане Сэта Грэм-Сміта і спрадусаваны Цімам Бёртанам, паказалі гледачам Маскоўскага кінафэсту.

Дзесьці на амерыканскім поўдні хлапчук Эйб Лінкальн заступіўся за цемнаскурага сябра, якога лупцаваў бізуном злосны рабаўласнік. За сынка заступіўся і бацька. Рабаўласнік-працадаўца звольніў тату і пад покрывам ночы ўкусіў маму, ад чаго тая раптоўна памерла. Тата таксама потым памёр.

І вось Эйб падрос, выпіў для адвагі і пайшоў страляць у крыўдзіцеля, не разумеючы яшчэ, што

гэты варыянт капіталіста — крывасмок не ў пераносным сэнсе, а ў самым літаральным.

І значыць, звычайная куля яго не возьме. Балазе побач апынуўся паляўнічы на ​​вампіраў Генры Стэрджэс (Дамінік Купер), які не толькі збярог будщего прэзідэнта ад зубоў монстра, але і навучыў валіць ворагаў адным ударам пасярэбранай сякеры.

Тое, што 16-ы прэзідэнт ЗША (Бенджамен Уокер) па начах паляваў на вампіраў з сякерай, прыдумаў не прыхільнік нежыці Цім Бёртан і не аматар аскепкаў, што прыгожа разлятаюцца ў рапідзе, Цімур Бекмамбетаў.

Такі змест аднайменнага фільму рамана, які Сэт Грэм-Сміт напісаў у папулярным, а ўвогуле, ім самім вынайдзеным жанры мэш-ап — гэта калі аўтар бярэ класічны літаратурны твор або біяграфію гістарычнай персоны і змешвае чортведама з чым.

Напрыклад, з вампірамі. Або з зомбі, як было ў першым падобным бэстсэлеры «Гонар і перадузятасць і зомбі» (суаўтарамі значыліся Джэйн Осцін і той жа Сэт Грэм-Сміт).

Сцэнар для кінаадаптацыі напісаў сам аўтар рамана. Лінкальн страціў маці ў юным веку і сына падчас грамадзянскай вайны Поўначы з Поўднем, працаваў прадаўцом у краме, калі вучыўся на юрыста, і адрозніваўся панурым характарам і замкнёнасцю.

Высокі капялюш, барада і сякера — з такога чалавека нескладана зрабіць знішчальніка несмяротных мёртвых. А гандаль рабамі жыхароў Поўдня можна ўявіць задавальненнем попыту на чалавечую кроў.

Перспектыўныя зыходныя дадзеныя з пункту гледжання пабудовы альтэрнатыўнай гісторыі, але ўсё гэта ў руках рэжысёра аказваецца толькі матэрыялам для мегаламанскіх фокусаў.

Бекмамбетаў, якога ў Галівудзе кампліментарна завуць «візіянэрам», зняў фільм-комікс

і даў волю сваім фантазіям пастаноўшчыка. Гэта значыць ад фрагментаў разбураных аб’ектаў, што павольна разлятаюцца па экране (успомніць хаця б гасцініцу «Космас» з «Дзённага дазору»), Цімур Нуруахітавіч не адмаўляецца, проста мяняе фактуру ў адпаведнасці з першакрыніцай.

Пра Лінкальна вядома, што ён і ў гады свайго палітычнага трыумфу любіў узяць у рукі сякеру і папрацаваць па гаспадарцы.

«З агнястрэльнай ў мяне неяк не вельмі, затое я добра… Б’ю дровы», — скажа, выбіраючы зброю, будучы прэзідэнт.

Адпаведна, у кадры не раз паляцяць трэскі: то злыдзень так гахне маладым мсціўцам аб сцяну хлява, што затрашчаць не толькі косткі, то сам мсціўца гнеўным ударам знясе магутную сасну.

Што там трэскі! Тут шпурляюць у суперніка жывога каня і пускаюць цягнік па ахопленым полымем мосце над безданню, дно якой немагчыма разглядзець у глыбінях кампутарнай графікі.

А вось як палітычнаму выказванню ці хаця б каламбуру карціне не хапае ўдумлівасці і завершанасці.

Вызваліўшы ад нежыці «краіну свабоды» (гэта не спойлер: у падручніках напісана, чым завяршылася бітва пры Гетысбергу), прэзідэнт намякае на тое, што вампіры перабраліся ў Стары Свет і на Усход,

але, дзе менавіта яны зараз аселі, не ўдакладняецца. Зрэшты, крывапіўцаў вакол хапае, і кожны вольны рабіць высновы ў адпаведнасці з тым, што бачыць.

Газета.ru

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ