Восеньскія настроі ўплятаюцца ў штодзённы рытм, задаючы новы тон сваркам у крамных чэргах і хуткім частым мабільным тэлефанаваньням. Задаючы новы гук нашым музычным цэнтрам, новыя колеры нашым паласатым шкарпэткам і новыя назвы выданьням, першую старонку якіх мы адгортваем штоночы «на сон».
Восень — час сталасьці. Гэта зорны час паўналетніх і прафэсійная пара паэтаў з самагубцамі. І пакуль нястрымныя вечна юныя дачнікі ўчыняюць «закрыцьцё сэзону», зьдзіраючы плёнку з парнікоў і скуры з растлусьцелых за лета трусоў, не па гадах дарослыя, мы падхопліваем прастуды і натхненьні… Гарачыя канфлікты сканчаюцца цёплымі прымірэньнямі і простымі пацалункамі з адной бурбалкай паветра на дваіх, а агульны вецер восені-2003 мяняе назву «пераменаў» на «супакаеньне» і не сьпяшаецца зрываць далоні кляновых лістоў са старых каронаў.
Поўны варыянт артыкула глядзіце ў газеце "Нашa Ніва".
