У нядзелю 26 кастрычніка памёр кінарэжысэр Элем Клімаў.
Амаль дваццаць гадоў таму на экраны выйшаў фільм «Ідзі й глядзі» паводле «Хатынскай аповесьці» Алеся Адамовіча. Як казаў сам рэжысэр, гэта была галоўная карціна ў ягоным жыцьці. У працы над стужкай браў удзел кінарэжысэр зь Менску Юры Аксанчанка. Зь ім гутарыць карэспандэнт «НН».
«НН»: Як вы пазнаёміліся з Клімавым?
Юры Аксанчанка: Мне хацелася папрацаваць у яго стажорам. Клімаў спачатку адмовіўся. Відаць, насьцярожыў нечаканы візыт: а раптам незнаёмца аднекуль «прыслалі»? Але празь некаторы час група пераехала ў Маскву, і мяне туды выклікалі. Там усе атрымалі заданьне шукаць кандыдатаў на ролі. Мы езьдзілі і здымалі, напрыклад, дзяцей на відэа без усялякіх загадзя падрыхтаваных для іх тэкстаў. У фільме, дарэчы, няма ніводнага колькі-небудзь вядомага актора.
Выканаўца галоўнай ролі Алёша Краўчанка знайшоўся пад Ленінградам. Удзел у фільме Клімава гарантаваў яму паступленьне ў Ленінградзкі інстытут кінэматаграфіі. Але ён адмовіўся. Тым ня менш, урэшце стаў-такі акторам. Цяпер яго можна бачыць у тэлесэрыяле «Спэцназ» у ролі Дока.
«НН»: Удалося пабачыць, як Клімаў працуе з акторамі?
Ю.А.: Элем вельмі рупліва ставіўся да сваіх прафэсійных сакрэтаў. Хадзілі, напрыклад, чуткі, што зь некаторымі акторамі на ягоных фільмах працавалі гіпнатызэры. Ня ведаю. З акторамі ён, сапраўды, працаваў індывідуальна, асабліва з выканаўцам галоўнай ролі. Мы ведалі, што з хлопчыкам працуюць таксама псыхіятар і выхавацелька. Прычым выхавацелька карысталася нетрадыцыйнымі на той час мэтадамі: вучыла, скажам, зараджацца энэргіяй ад дрэваў, ад прыроды ўвогуле. Але мы гэтых людзей на здымках ня бачылі — яны заставаліся ў гатэлі для актораў.
