Знайсці
29.03.2023 / 15:3216РусŁacБел

«Некалькі гадоў ён мне сніўся, а зараз я яго купляю за 1 еўра». Беларуска стане ўладальніцай цэлага замка ў Таскане

Мінчанка Наталля Маковік завяршае здзелку на пакупку ўласнага замка ў Таскане і неўзабаве будзе праводзіць там рэканструкцыю, піша CityDog.

 Замак мары Наталлі называецца Мантэпешыні (Мантэпешчыні) і знаходзіцца ў Таскане

Наталля — заснавальніца і кіраўніца Акадэміі замказнаўства. Гэта першая ў свеце навучальная ўстанова для ўладальнікаў гістарычнай нерухомасці, якім дапамагаюць манетызаваць свой маёнтак. У Наталлі быў досвед валодання некалькімі замкамі. Іх купля заўсёды адбывалася дастаткова спантанна: замкі каштавалі літаральна некалькі цэнтаў, таму аформіць іх не складала працы. І вось у яе зʼявіўся новы «гадаванец».

Пра пошук замка мары са свайго сну: «Знайшла яго ў Таскане»

— Час ад часу ў мяне паўтараўся адзін сон: я падымаюся па дарозе з такім асаблівым выгібам, быццам па серпанціне іду. Затым падыходжу да каваных варот. У іншым сне я нібы выходжу за агароджу і спускаюся кудысьці па той жа самай дарозе. Памятаю дзіўнае адчуванне свайго роднага месца, якое заўсёды ўзнікала пасля гэтых сноў.

За сваю карʼеру я абʼездзіла шмат замкаў, але так і не змагла знайсці палац са свайго сну. Так было да мінулага лета, калі муж на дзень нараджэння прапанаваў паехаць у адпачынак падарожнічаць па Італіі. І вось мы на месяц усёй сямʼёй паехалі катацца на машыне па краіне, спыняючыся ў прыгожых месцах ля мора. Увогуле, гэта было звычайнае турыстычнае падарожжа.

Вядома, перад тым, як паехаць у Італію, я задумалася, што было б нядрэнна зірнуць на пару замкаў: не ў якасці бізнэсу, а проста паглядзець дзеля цікавасці. Тады я і наткнулася на фота нейкіх развалін, але чамусьці менавіта на гэтым здымку ў мяне ёкнула сэрца і я загарэлася ідэяй убачыць яго на свае вочы.

Памятаю сваё першае спатканне з замкам, увечар, за дзень да паездкі да яго, не магла заснуць. Наступнай раніцай мы ўсёй сямʼёй падʼехалі да яго, прабіраліся праз дзірку ў плоце, таму што іншыя дарогі зараслі крапівой і быльнікам, а паглядзець зблізку на казачны дом хацелася.

Нягледзячы на ​​тое, што замак быў у аварыйным стане, я адразу зразумела, што гэта менавіта тое, што мне так часта снілася.

«Дамаўляцца аб куплі замка мне дапамагаў архітэктар дома Gucci»

— Калі я летам упершыню ўбачыла свой замак, мне адразу ж захацелася хутчэй звязацца з уладамі і пачаць перамовы аб яго выкупе. Гэта было складана, бо на той момант ён не быў выстаўлены на продаж.

Менавіта таму мне патрэбна была дапамога людзей, якія маглі б мяне рэкамендаваць мясцовым уладам. Пажадана, каб гэта быў чалавек з архітэктурнага свету ці з вобласці аховы помнікаў. Мне нейкім чынам трэба было знайсці кантакты такога эксперта ў Італіі.

Было складана яшчэ і таму, што я займалася пошукамі ў жніўні: у гэты месяц практычна ніхто ў Італіі не працуе, усе зʼязджаюць на мора, і звязацца з кім-небудзь проста немагчыма. Я нават папрасіла сваіх знаёмых італьянцаў, пісьменніцу і архітэктара, дастукацца да мясцовых улад, але і ў іх нічога не атрымалася.

У выніку я страціла надзею і проста купіла квіткі ў Фларэнцыю з Прагі, дзе я знаходзілася на той момант, і вырашыла, што буду сама стукацца ва ўсе дзверы.

Для гэтых мэт патрэбен быў перакладчык з італьянскай: у італьянскай вёсцы са мной наўрад ці сталі б размаўляць па-англійску. Знаёмыя парэкамендавалі аднаго чалавека. Ужо пасля аказалася, што ён працуе архітэктарам у модным доме Gucci.

Пасля ён пазнаёміў мяне са сваім сябрам-адвакатам, і мы ўтрох спрабавалі дамовіцца аб куплі майго замка.

«Пакуль што там руіны і мы збіраем каманду для дапамогі на аднаўленне»

— На гэты момант замак у вельмі дрэнным стане. У мяне была ідэя набраць валанцёраў на яго аднаўленне яшчэ ўлетку, але я адклала ідэю і зараз ідзе этап архітэктурнага даследавання самога помніка.

Гэта большая частка працы: трэба вызначыць, якія часткі замка можна выратаваць, а якія закансерваваць. Паралельна праходзіць вывучэнне архіваў, каб адшукаць усе апісанні таго, як замак выглядаў звонку і ўсярэдзіне. Гэта неабходна, каб максімальна дакладна аднавіць хаця б самыя галоўныя пакоі.

Наперадзе трэба яшчэ шмат усяго: правесці геадэзічнае даследаванне, напрыклад. За некалькі кіламетраў ад замка ёсць гарачыя крыніцы, якія лечаць хваробы суставаў. Гэта культавае месца, куды прыязджаюць людзі з усёй краіны. Мы хочам даведацца, ці ёсць гэтая тэрмальная крыніца пад нашым замкам. Калі так, то можна будзе стварыць спа-комплекс проста ў нумарах.

Важна разумець, што здзелка ўсё яшчэ не завершана. Я купляю гэты замак за сімвалічную суму ў адзін еўра. На ўзроўні ўрада зацверджана, што ўзамен мне трэба будзе аднавіць гэты гістарычны помнік. Менавіта таму мне трэба так шмат думаць пра манетызацыю замка.

Я ўжо зараз задумваюся над тым, як зарабляць на ім грошы. Гэта трэба для таго, каб у працэсе былі сродкі на яго поўнае аднаўленне. Гэта складана, але цікава.

«Тут будзе Хогвартс для дарослых»

— Мая мадэль манетызацыі замкаў — зарабляць трэба яшчэ да таго, як палац цалкам адновіцца. Пасля поўнай рэканструкцыі я планую адкрыць у гатэлі рэстаран з вялікай колькасцю дэгустацыйных і ўрачыстых залаў усярэдзіне. Гэта будзе ўзровень пяці зорак, дзе кліенты будуць людзьмі ўзроўню спіса Forbes.

У замку будуць праходзіць розныя майстар-класы, можна будзе навучыцца вінаробству або стварэнню аліўкавага алею. Будзе шмат лакальных тасканскіх забаў. Гэтую канцэпцыю я называю «мастацтвам поўнага рэлаксу».

Думаю, атрымаецца гэтакае «месца трансфармацыі» для заможных людзей старэйшых за 40 гадоў, якія праходзяць этап крызісу сярэдняга ўзросту і зноў шукаюць сябе. Гэта адназначна будзе праект, які будзе акунаць чалавека ў тасканскую рамантыку і цалкам мяняць яго жыццё да лепшага.

Я б назвала гэтае месца Хогвартсам для дарослых. Гэта ўжо гатовы і зразумелы канцэпт, з якім мы працуем. Нягледзячы на ​​тое, што над замкам трэба яшчэ вельмі шмат працаваць, я ўжо чакаю дэлегацыю з некалькіх міжнародных прэстыжных вясельных агенцтваў і прадстаўнікоў fashion-свету. Апошнія гатовы прыехаць і ладзіць модныя паказы проста на фоне руін палаца.

Магчыма, мы яшчэ правядзём некалькі аўкцыёнаў. Я прынцыпова маю намер працаваць з лакшэры-аўдыторыяй, нягледзячы на ​​тое, што пакуль што ў мяне ёсць толькі разваліны. Думаю, што прыцягнуць увагу да стану архітэктурнай спадчыны, добра для любога брэнда.

Чытайце таксама:

«На працы ў нас увогуле пляваць усім. Нібы не ў РБ жывуць». Што беларусы думаюць аб размяшчэнні ядзернай зброі ў Беларусі?

Гардэроб кантэнт-менеджаркі беларускага брэнда адзення — базавы, лаканічны і мінімалістычны

Дзе купіць стыльныя джынсы? Вось 7 беларускіх брэндаў з класнымі варыянтамі на вясну

Nashaniva.com

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна?

Клас
Панылы сорам
Ха-ха
Ого
Сумна
Абуральна
0
Максим Дизайнер/адказаць/
30.03.2023
Ноўнэйм

Нормально. Наберет "в связи с ситуацией в стране" с польскими проездными, вместо документов, за поесть и пожить, на сезон - детей, голодранцев - на постоянное проживание, лишь бы работали. Тоскана - прекрасное место для побухать и вкусно закусить.
0
Максим Дизайнер/адказаць/
30.03.2023
Умница наша белорусская, и красавица.
0
Максим Дизайнер/адказаць/
30.03.2023
Аж душа радуется, когда читаю такие статьи. Хоть кому-то удалось не просто из этого болота вырваться и устроиться нормально, а не в Польше на заводе Шкода за минимаку водяру хлестать.
Паказаць усе каментары
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера