Знайсці
07.06.2022 / 16:01РусŁacБел

Чаму Германія так і не пачала пастаўляць ва Украіну цяжкае ўзбраенне

Германія вось ужо два месяцы практычна не пастаўляе ва Украіну лёгкае ўзбраенне, і больш за тое, наогул не пачала пастаўкі абяцанай цяжкай зброі. Прадстаўнікі Украіны папракаюць Берлін, нямецкая апазіцыя намякае на змову з Пуціным, а нямецкая прэса пакідае здзеклівыя каментарыі. «Медуза» высветліла, чаму нават пад такім ціскам Германія марудзіць з пастаўкамі цяжкага ўзбраення Украіне і мяркуе, што ўсё робіць правільна.

Фота: АР

«Той факт, што Германія за 102 дні варварскай вайны на знішчэнне цынічна адмаўляецца пастаўляць нават старыя танкі Leopard-1 і БМП Marder, увойдзе ў гісторыю. Гэта ганьба», — напісаў 5 чэрвеня ў Твітары амбасадар Украіны ў ФРГ Андрэй Мельнік.

Германія сапраўды дагэтуль не адказала Кіеву згодай на запыт аб пастаўках Leopard-1 і Marder. Больш за тое, Берлін пакуль нават не пачаў пастаўляць тое цяжкае ўзбраенне, пра якое Германія і Украіна дамовіліся вясной. А ўлічваючы, што асноўныя пастаўкі лёгкага ўзбраення былі зробленыя яшчэ ў сакавіку, а ў красавіку і траўні нямецкая зброя ва Украіну практычна не ішла, можна западозрыць, што Германія па нейкіх прычынах сабатуе гэты працэс.

Германія — найбуйнейшы ў свеце донар Украіны

У нямецкіх уладаў, калі меркаваць па выступе канцлера Олафа Шольца, крытыка выклікае дрэнна прыхаванае раздражненне.

Па-першае, Германія шчыра не разумее, чаму ўкраінскія ўлады педалююць тэму нямецкай зброі, у той час як Берлін — хоць і не кажа пра гэта адкрыта — зусім не бачыць сябе ў якасці важнага ваеннага гульца. І тым больш такога, які можа дамагчыся пералому ў вайне, кажа нямецкі палітолаг Дзмітрый Страціеўскі:

«Мы павінны разумець, што Германія — слабая ў ваенным плане краіна. Гэта краіна, якая першыя дзесяцігоддзі свайго існавання [са стварэння ФРГ у 1948 годзе] паслядоўна дэмілітарызавалася, а ў апошнія дзесяцігоддзі бундэсверу, мякка кажучы, не надавалася дастаткова ўвагі. У нямецкай мове ёсць добрая фраза-stiefmütterlich behandelt. Як мачыха ставіцца да падчарыцы, так і тут ставіліся да бундэсвера. То-бок я магу дапусціць, што [абяцанай Украіне] зброі проста няма».

Менавіта варты жалю стан арміі прымусіў улады Германіі вылучыць сто мільярдаў еўра на тэрміновае «затыканне дзірак» у абароне і задумацца аб стварэнні «самай вялікай арміі ў Еўропе».

Па-другое, Германія (зноў не кажучы пра гэта адкрыта) мяркуе, што іншыя краіны будуць улічваць яе даўнюю праблему — хуткасць прыняцця рашэнняў і неабходнасць доўга ўзгадняць любы крок.

Справа ў тым, што ў Германіі павольная і дрэнна працуе бюракратыя, тлумачыць ваенны эксперт і былы палкоўнік бундэсвера Ральф Тыле:

«Яна так працуе ўнутры Германіі і гэтак жа працуе ў дачыненні да Украіны. Гэта не наўмыснае зладзейства, не подласць — гэта тая сітуацыя, якая склалася і якая патрабуе паляпшэнняў.

Германія выдаткоўвае каласальныя грошы на гуманітарныя задачы [ва Украіне], яна на першых ролях у эканамічнай дапамозе. Ды і ў ваенным дачыненні робіць куды больш, чым яшчэ нядаўна маглі сабе ўявіць мясцовыя палітыкі ў сваіх самых смелых фантазіях».

Сапраўды, на сайце нямецкага МЗС пазначана, што з 2014 года Германія перадала Украіне 1,83 мільярда еўра бязвыплатнай дапамогі — больш, чым ЗША і любая іншая краіна.

Германія спрабуе пра гэта адкрыта казаць, але ў яе не вельмі атрымліваецца: піяр, асабліва дзяржаўны, ніколі не быў моцным бокам гэтай краіны. Таму крыўдзіцца на затрымкі з пастаўкамі зброі «няўдзячна і неразумна» з боку Украіны, лічыць Тыле.

Зыходзячы з сапраўды вялікіх аб'ёмаў эканамічнай дапамогі, Германія сама мае права скардзіцца на падвойныя стандарты.

У рэшце рэшт, ніхто не крытыкуе Францыю за тое, што і яна не занадта шчыруе ў пастаўках цяжкіх узбраенняў, або ЗША за прынцыповую адмову ад паставак зброі, з дапамогай якой можна наносіць ўдары па расійскай тэрыторыі.

Калі ж Германія спрабуе дзейнічаць у згодзе са сваімі саюзнікамі (Der Spiegel піша, што паміж Берлінам, Лонданам, Парыжам і Вашынгтонам да гэтага часу дзейнічае неафіцыйнае пагадненне аб адмове ад паставак танкаў, калі не лічыць танкаў савецкай вытворчасці, якія пастаўляе ва Украіну Польшча), то менавіта на яе ўсе шышкі валяцца. Да таго ж у Германіі ёсць і ўласныя прычыны вельмі адчувальна ставіцца да паставак танкаў. Той жа Der Spiegel, спасылаючыся на крыніцы ў бундэстагу, піша, што нямецкія ўлады сур'ёзна асцерагаюцца сцэнарыя, пры якім ўкраінская армія пяройдзе ў наступ і нямецкія танкі нападуць на расійскую тэрыторыю: Германія не можа сабе дазволіць гэтага, зыходзячы са сваёй канцэпцыі гістарычнай памяці.

Не спрашчаюць працэс адпраўкі зброі і саюзнікі Германіі. У апошнія дзесяцігоддзі нямецкая ваенная прамысловасць была цесна завязаная на супрацоўніцтва з суседнімі краінамі.

Так, снарады да ўстаноўкі Gepard (яны ўжо абяцаныя Украіне) вырабляюць у Швейцарыі, але швейцарцы, захоўваючы свой нейтралітэт, забараняюць іх адпраўку ў раён баявых дзеянняў. Пакуль незразумела, як будзе вырашаная гэтая праблема, так што ўкраінскі міністр сапраўды можа запасціся папкорнам у чаканні «Гепардаў».

Раскіданыя па розных краінах вытворчыя ланцужкі, эфектыўныя для дэманстрацыі еўрапейскага адзінства або, напрыклад, вырабу зброі на экспарт у арабскія краіны, паказалі сваю няўстойлівасць пры першым жа сур'ёзным выпрабаванні.

Польшча, паставіўшы Украіне савецкія танкі, напрыклад, патрабуе ад Германіі ў якасці кампенсацыі «Леапарды» апошняга пакалення, якіх у самым бундэсверы ўсяго некалькі дзясяткаў.

 Пытанне сцэнарыя заканчэння вайны

Іншае пытанне, якое хвалюе нямецкія эліты, — сцэнарый завяршэння канфлікту. Германія, як і любая іншая краіна, спрабуе не проста бяздумна даваць, што просяць, а пралічваць сітуацыю хаця б на два крокі наперад, асабліва ўлічваючы свае сціплыя ваенныя рэсурсы.

Так, на пачатку сакавіка Германія, адправіўшы ва Украіну лёгкае ўзбраенне і патроны, палічыла сваю місію выкананай і нават не стала раскансервоўваць цяжкае ўзбраенне, паколькі нямецкая разведка лічыла, што Украіна здасца ўсяго за некалькі дзён і пастаўляць яго ўжо не будзе каму.

Цяпер нямецкая разведка кажа пра тое, што ўкраінскі супраціў у Данбасе, магчыма, будзе зламаны за чатыры-пяць тыдняў, і да жніўня ўся Данецкая вобласць акажацца занятая расійскім войскам.

Гэта значыць, Германія не верыць у тое, што ўкраінская армія можа ваенным шляхам адкінуць расійскія войскі да даваенных межаў — што можна было б назваць ваеннай перамогай Украіны. Не верыць яна, зрэшты, і ў ваенную перамогу Расіі. Гэтая вайна не будзе мець пераможцаў, усё роўна прыйдзецца дамаўляцца, лічаць у Берліне.

Менавіта таму Шольц настолькі ўнікліва кажа пра мэты вайны. Нямецкія журналісты заўважылі, што канцлер, як і іншыя нямецкія лідары, пазбягае выразу «перамога Украіны». «Нас аб'ядноўвае адна мэта — Расія не павінна выйграць гэтую вайну. Украіна павінна выстаяць», — заявіў ён нядаўна, і гэтую фразу той жа лідар апазіцыі Мерц часта цытуе як прыклад двудушнасці цяперашніх уладаў.

Аднак пазіцыя Германіі, калі яе ўважліва слухаць, даволі адназначная: Берлін сапраўды гатовы дапамагчы Украіне «выстаяць» і як мага хутчэй завяршыць вайну дыпламатычным шляхам, але не гатовы дапамагчы ёй «перамагчы» — хоць бы таму, што ў такую перамогу не верыць.

У Кіева і Берліна вялікія праблемы з камунікацыяй

Камунікацыя паміж уладамі Германіі і Украіны ў апошнія месяцы пакідае жадаць лепшага. Найніжэйшай кропкай, якую можна назваць найбуйнейшай дыпламатычнай знявагай Германіі за дзесяцігоддзі, стала адмова прыняць у Кіеве прэзідэнта ФРГ Франка-Вальтэра Штайнмаера з-за яго былых сувязяў з Расіяй. Штайнмаер у сярэдзіне красавіка збіраўся ехаць ва ўкраінскую сталіцу з прэзідэнтамі Польшчы і Балтыйскіх краін.

У той момант, калі ён знаходзіўся ў Варшаве і ледзь не сядаў у цягнік, з Украіны паступіў сігнал, што прыезд нямецкага палітыка з'яўляецца непажаданым. Польскі прэзідэнт і балтыйскія калегі адправіліся ў Кіеў без яго. Ваенны эксперт Ральф Тыле кажа, што з боку Кіева гэта даволі недальнабачныя паводзіны:

 «Абражаць таго чалавека, які прадстаўляе ўсіх немцаў, даволі неразумна. Гэта і была галоўная катастрофа, усё астатняе — проста хвост гэтай каметы. Да таго моманту, калі ў Штайнмаера адклікалі запрашэнне, ён ужо пакаяўся [у сувязях з Расіяй] — чаго я б наогул не стаў рабіць на яго месцы. Нягледзячы на гэта, яму ўказалі на яго месца. Гэта прыводзіць да таго, што нямецкія чыноўнікі прыязна ўсміхаюцца, але за зачыненымі дзвярыма не так імкнуцца дапамагчы Украіне, як рабілі б гэта без абраз».

З-за дыпламатычнага скандалу са Штайнмаерам ад паездкі ў Кіеў адмовіўся і Шольц. Украінскі амбасадар Мельнік у адказ назваў Шольца «пакрыўджанай лівернай каўбасой» — фраза, на жаль для Шольца, прыжылася. Напрыклад, яе выкарыстоўвае ў сваім тэлеграме Дзмітрый Мядзведзеў.

Фактар кпінаў Мельніка для ўкраінска-нямецкіх адносін складана ацаніць адназначна. Ясна толькі, што ён займае ў нямецкай палітыцы унікальнае месца, якое не займае ні адзін з іншых замежных дыпламатаў, кажа палітолаг Юсупаў:

«Я задаваў пытанне людзям, якія разбіраюцца ў нацыянальных медыя краін, якія падтрымліваюць Украіну, напрыклад Францыі, Вялікабрытаніі і Канады. Дык вось, у гэтых краінах наогул ніхто не ведае імя пасла Украіны. А ў Германіі прозвішча Мельнік у топавай частцы спісу пазнавальнасці палітычных фігур. Гэтага трэба яшчэ дамагчыся! Гэта новае прафесійнае крэда — паслы-інфлюэнсеры».

Пра складанасць працы з Андрэем Мельнікам расказвае і Ральф Тыле:

«Я б сказаў Мельніку (я сустракаўся з ім, ён цалкам прыязны чалавек, які часам паводзіць сябе невыносна), што менш публічнасці прынесла б больш эфекту. Сярод нямецкага бізнэсу і прамысловасці вельмі шмат людзей, якія шчыра хочуць дапамагчы Украіне, і маленькая група прафесіяналаў пры пасольстве, якая магла б наладзіць кантакты і паскорыць працэсы, дамаглася б ад нямецкай бюракратыі значна большага. Аднак ён паводзіць сябе так, што людзі пазбягаюць казаць тое, што думаюць, у яго прысутнасці».

Украінскія жаўнеры ўжо вывучаюць, як карыстацца «Гепардамі» — у Германіі

Па-нямецку павольна, але ў цэлым эфектыўна рухаюцца і іншыя працэсы. Украінскія салдаты ўжо цяпер асвойваюць у Германіі «Гепарды» і «Панцар-гаўбіцы». А некалькі дзён таму Украіне былі абяцаныя ракетныя комплексы Iris-T SLM — вельмі сучасная і эфектыўная зброя, якая была выпрабаваная менш за дзесяць гадоў таму і прызначаная для барацьбы з расійскай авіяцыяй.

Пра тое, што ў Германіі сочаць за баявымі дзеяннямі і спрабуюць дапамагчы чымсьці, што дакладна спатрэбіцца, сведчаць і заяўленыя пастаўкі радыёлакацыйных станцый Cobra. Яны, як лічыць Бундэсвер, лепш за ўсіх у свеце вызначаюць каардынаты варожай артылерыі — а ў цяперашняй вайне менавіта артылерыя адыгрывае вырашальную ролю.

Аднак усе гэтыя патрэбныя рэчы з бедных запасаў Бундэсвера спачатку павінны прайсці праз жорны нямецкай бюракратыі і складанай украіна-нямецкай камунікацыі.

Бакі не вельмі давяраюць адзін аднаму: Украіна падазрае, што Германія не страціла таемных сімпатый да Расіі, а Берлін не хоча, каб Кіеў занадта захапляўся вайной (Украіна павінна толькі «выстаяць»), і непакоіцца, што нямецкія «Леапарды» заедуць на расійскую зямлю.

Улічваючы, што Германія па-ранейшаму залежная ад расійскага газу, Берлін лічыць, што робіць максімум з таго, што можа сабе дазволіць. У рэшце рэшт, калі ФРГ будзе зацягваць пастаўкі зброі, то ў адказ атрымае хіба што яшчэ адзін рэзкі твіт Мельніка. А калі перастараецца, то Крэмль можа разбурыць нямецкую эканоміку, перакрыўшы газ, ці ўвогуле абвясціць Германію бокам канфлікту з непрадказальнымі наступствамі (а колькі-небудзь надзейнай арміі ў краіны проста няма). Германія лічыць, што ідзе ў гэтай сітуацыі на ахвяры, але іх не цэняць.

Nashaniva.com

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна?

Клас
Панылы сорам
Ха-ха
Ого
Сумна
Абуральна
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера