Два гады пасля выбараў-2020. Пра што варта памятаць
Два гады таму адбыліся выбары. Пасля таго 9 жніўня жыццё перастала быць ранейшым — прыхільнікаў перамен душаць рэпрэсіямі, прыхільнікі рэжыму баяцца збавіць градус помсты.
Тысячы прайшлі праз турмы. Дакладнай статыстыкі няма — прыблізныя падлікі даюць больш за 40 тысяч арыштаў па крымінальных і адміністрацыйных справах за два гады. 1262 палітвязні — столькі на сёння ў спісах «Вясны».
Хворы на анкалогію Рыгор Кастусёў, верны сваім перакананням Зміцер Дашкевіч, студэнтка-«тэрарыстка» Данута Перадня, палітык Мікалай Статкевіч, які толькі выйшаў з ШІЗА, папулярызатар вышымаек і беларушчыны Павел Белавус, былы следчы Яўген Юшкевіч, які выбраў сумленне.
Памятайма тых, каго не стала. Забіты ва ўпор Аляксандр Тарайкоўскі, застрэлены ў Брэсце Генадзь Шутаў, замучаны ў калоніі Вітольд Ашурак, кіроўца тралейбуса Павел Сібілеў, які не змог да канца ачуняць пасля ранення гранатай, жыхар Плошчы Перамен Раман Бандарэнка… І гэта не поўны спіс.
Але памятайма і пра салідарнасць, якая ахапіла людзей у тыя дні. І тое мора сцягоў, якое калісьці ашаламіла людзей у Вільні на перапахаванні Кастуся Каліноўскага, а пасля паўстала ў Мінску.
Трымаймася роднай мовы, культуры, гісторыі — падмурку, без якога немагчыма вольнай Беларусі.
