«Rečaŭ było na 500 jeŭra. Ad sumki zastałosia šmaćcio». U biełarusa skrali rečy z pasyłki, jakuju adpravili z Ukrainy
Chłopcu pa pošcie dasłali rečy z Kijeva ŭ Varšavu. Bolš za pałovu ź ich nie dajechała. «A zamiest napchali čužoje adzieńnie nie pieršaj śviežaści».
Anton (imia źmienienaje) razam sa svajoj dziaŭčynaj paśla pačatku vajny pierajechaŭ u Polšču. Rečy, jakija ŭleźli ŭ ich maleńki čamadančyk, jany zabrali z saboj. Astatniaje pakinuli ŭ kvatery, jakuju zdymali ŭ stalicy.
U siaredzinie maja Anton paprasiŭ haspadaroŭ kvatery spakavać ich rečy i adpravić ich jamu ŭ Varšavu praz «Novuju Poštu».
«Haspadynia, darečy, rehularna prychodziła ŭ kvateru, praviarała ci nie maradziorać. Usio było narmalna. Na samoj pasyłcy byŭ trekier, za adpraŭku zapłacili 1200 hryvien (kala 140 biełaruskich rubloŭ)», — kaža chłopiec.
Išła pasyłka pa dziŭnym maršrucie: praz Ukrainu, Polšču, Łatviju, Litvu, a paśla znoŭ u Polšču. Atrymaŭ jaje Anton 7 červienia.
«Mahčyma, ciapier takaja łahistyka. Zabrali karobku, adkryli. Z sumki majoj dziaŭčyny była zrezanaja furnitura. Jana była pad zołata, ale nasamreč płastmasavaja. Usie zamki i zašpilka vyrvanyja, vidać, što rabili heta nažom.
Parezanaja sumka. Fota: asabisty archiŭ
I jašče parezali ŭsiaredzinie padkładku. Niezrazumieła, navošta, moža, dumali, što tam niejki skarb. Ja dastaju, a ad sumki tolki šmaćcio», — raskazvaje Anton.
Taksama ŭ pasyłku napchali čužoje adzieńnie nie pieršaj śviežaści. U vyniku z adpraŭlenaha zastałosia mienš za pałovu z rečaŭ Antona i jaho dziaŭčyny.
«Pakinuli čamuści švedry i šapku, — kaža chłopiec. — Zabrali pierachadniki, navušniki, zaradku dla kampjutara, chudzi, adkrytuju tualetnuju vadu. Skrali rečaŭ na 500 jeŭra. Heta prykładna, kaniečnie».
Anton źviarnuŭsia va ŭkrainskuju «Novuju Poštu».
«Kažuć, što buduć raźbiracca, ale niezrazumieła, jakim čynam heta rabić. Ja staŭ šukać pa čatach, ci byli takija vypadki jašče. Znajšoŭ ludziej, u jakich taksama rečy źnikli z pasyłak. Jość tyja, chto zakazvaŭ mienavita pieravozku, nie paštovaje adpraŭleńnie, navat u ich u vyniku niečaha nie akazałasia.
Vidać, heta niechta z pošty skraŭ rečy, pasyłka znachodziłasia tolki ŭ ich. I znajści ich u takich umovach, musić, nierealna. Jašče niezrazumieła, u jakoj krainie heta adbyłosia, nie abaviazkova va Ukrainie», — tłumačyć Anton.
Skryny ź pierapiski z poštaj
My źviarnulisia na haračuju liniju «Novaj Pošty» pa kamientaryj.
«Hetymi pytańniami zajmajecca słužba biaśpieki. Kali skarhu zarehistravali, to značyć, užo raźbirajucca.
Što da kankretna hetaj pasyłki, to rečy niama mahčymaści viarnuć ci niešta kampiensavać za ich, bo pry adpraŭcy nie była acenienaja pasyłka i nie było śpisu rečaŭ, jakija ŭ joj znachodziacca. Taksama pry atrymańni pasyłku nie pahladzieli na miescy, a adrazu zabrali, tamu dapamahčy nijak nie možam. Treba abaviazkova adrazu hladzieć pasyłku na pošcie pry atrymańni.
Z asabistaha dośviedu mahu vam skazać, što takoje, kab niejkich rečaŭ nie akazałasia, byvaje redka», — adkazała apieratar na linii.
Kali vieryć sacsietkam, heta nie pieršy vypadak, kali z pasyłak, apraŭlenych praz hety servis, niešta źnikaje. Karystalniki pisali pra dziciačyja tavary i pradmiety žanočaj hihijeny, jakich nie znajšłosia ŭ pasyłcy dla biežancaŭ z Charkava, pra parezanuju skrynku, ź jakoj prapali džynsy i ciopłyja kofty. «Novaja Pošta» ŭ kamientaryjach abiacała razabracca z hetymi vypadkami.
Čytajcie taksama:
Aleh Hajdukievič pajechaŭ u Danieck i Maryupal
Analityk: Łukašenka robić usio, što padkazvajuć z Maskvy, kab trymać Ukrainu ŭ napružańni
