Cichanoŭskaja: Na Dziady my zhadvajem tych, chto zahinuŭ za ščaście na našaj ziamli
Demakratyčnaja lidarka Biełarusi źviarnułasia da biełarusaŭ z nahody Dnia ŭšanavańnia prodkaŭ.
Fota: pres-słužby Śviatłany Cichanoŭskaj
«Na hetym tydni Biełaruś adznačaje Dziady. Biełarusy jeduć na mohiłki, kab ušanavać pamiać svaich lubimych, jakija pamierli.
Dziady — heta dzień, jaki abjadnoŭvaje pakaleńni biełarusaŭ — miortvych i žyvych. Heta dzień, kali my źbirajemsia ŭsioj siamjoj i razam zhadvajem tych, kaho bolš z nami niama.
Dla mianie heta vielmi važny dzień. Ale, jak i tysiačy biełarusaŭ, ja nie mahu pravieści jaho z svajoj siamjoj. Jak i tysiačy biełarusak, u hety dzień ja nie zmahu pajechać razam z mužam na jahonuju małuju Radzimu.
Jak i tysiačy biełarusaŭ, tych, chto vymušany byŭ pakinuć Radzimu, i tych, kaho režym schavaŭ za kratami — siońnia ja nie zmahu naviedać mahiłu svaich darahich babuli i dziaduli.
Dziady — heta dzień pamiaci. I siońnia my zhadvajem nie tolki svaich rodnych, ale i svaich bratoŭ i siaścior, jakija zahinuli za naš dom, za svabodu i ščaście na našaj ziamli.
My pamiatajem Romu Bandarenku. My pamiatajem Vitolda Ašurka. My pamiatajem Vitala Šyšova i kožnaha, chto byŭ zakatavany i zabity rukami režymu. My pamiatajem Paŭła «Vołata», Ivana Marčuka z pazyŭnym «Brest» i kožnaha, chto zahinuŭ, abaraniajučy Ukrainu ad rasijskich akupantaŭ».
«Sioleta Dziady — nie tolki pamiać pra tych, chto zahinuŭ, ale i nahadvańnie: dźvie najvialikšyja ŭ śviecie kaštoŭnaści —čałaviečaje žyćcio i čałaviečaja svaboda — nie mohuć isnavać adna biez adnoj. My bačym, jak prosta režym moža skraści toje adzinaje, što ŭ nas jość — prava być žyvym. I ŭ hety dzień my zachoŭvajem nadzieju ŭ sercy na toje, što biełaruskim maci bolš nie daviadziecca płakać nad mahiłami svaich zamučanych dziaciej. Što biełaruskim žančynam nie daviadziecca adpraŭlać svaich blizkich mužčynaŭ na śmierć, kali režym vyrašyć jašče bolš uciahnuć Biełaruś u hetuju złačynnuju vajnu. Što vajna skončycca, a śviatło abaviazkova pieramoža», — kaža Śviatłana Cichanoŭskaja.
«U hety dzień ja asabliva vieru, što našy hieroi, jakija zahinuli, znojduć supakoj. Biełaruś stanie volnaj. Biełarusy abaroniać svajo prava na svabodu i žyćcio. My zrobim usio, što mahčyma, kab na biełaruskich mohiłkach nie źjaviłasia śviežych mahiłaŭ achviaraŭ tyranii i vajny. My zrobim usio, kab našyja hieroi viedali: jany achviaravali svajo žyćcio nie darma. Jany zdabyli dla nas tuju budučyniu, za jakuju zmahalisia, za jakuju my štodnia zmahajemsia razam».
