«Dla ich čyrvonyja anučy — abraza Łukašenki, niaviedańnie himna i patryjatyčnyja tatuiroŭki». Brat zahinułaha dobraachvotnika Parfiankova raskazaŭ, jak jaho katavali ŭ HUBAZiKu
Stryječnaha brata zahinułaha va Ukrainie biełarusa Vasila Parfiankova bili ŭ HUBAZiKu. Ź im zapisali «pakajannaje videa» i chacieli asudzić za raspaŭsiud «ekstremisckich materyjałaŭ», ale jon uciok z balnicy za miažu. Svaju historyju jon raskazaŭ Radyjo Svaboda.
«Pieršy raz mianie zatrymali jašče na pačatku lipienia. Ja tady pryjšoŭ da adnaho viadomaha apazicyjnaha aktyvista dadomu, bo viedaŭ, što ŭ jaho jość infarmacyja pra Vasiu. Zabyŭsia, jaki dakładna padjezd, tamu sieŭ na łavačku. Adrazu vyjazdžaje z-za vuhła sini bus, adbyvajucca «maski-šou», usio vielmi chutka. Mianie ŭ kajdankach viazuć u Pieršamajskaje RUUS. Tam stali łazić pa telefonie, spytali pra brata, paspačuvali. Było ŭražańnie, što jany stamilisia ad usiaho hetaha. Skazali: «My ŭsio razumiejem, što brat zahinuŭ, ale pasiadzieć treba».
Siarhiej skazaŭ, što ŭ pryvatnych pierapiskach jany znajšli paviedamleńnie, dzie jon pisaŭ, što ŭ vypadku mabilizacyi zdasca ŭ pałon ukraincam. Narabili skrynšotaŭ, pieršapačatkova pratakoł skłali za «niepadparadkavańnie supracoŭnikam milicyi», a potym pierakvalifikavali ŭ «drobnaje chulihanstva». Asudzili na 15 sutak.
Bandarenka kaža, što daviałosia siadzieć u kamiery dla palityčnych, dzie na čatyry spalnyja miescy byŭ dvaccać adzin čałaviek. Pa skančeńni administracyjnaha aryštu jaho vypuścili na volu. Adrazu ž zvolnili z pracy na «Biełpošcie», paśla Siarhiej zarablaŭ na žyćcio vypadkovymi padpracoŭkami.
Druhoje zatrymańnie adbyłosia ŭžo 28 kastryčnika ŭ Zasłaŭi. Tam Siarhiej Bandarenka adznačaŭ na leciščy jubilej baćki. Praz bytavuju situacyju na lecišča vyklikali milicyju, i kali jana tam była, to ŭ Bandarenki na telefonie zajhrała ŭkrainskaja patryjatyčnaja pieśnia.
«Milicyi chapiła hetaha dla pravierki telefona, a ŭ mianie na zastaŭcy tryzub, šmat pieśniaŭ ukrainskich, Tor Band, šmat čaho jašče. Pavieźli ŭ pastarunak. Znajšli film «Biełsata» pra majho brata Vasila. Ja kažu, što heta moj brat. Starlej adrazu staŭ kudyści telefanavać, ja dumaŭ, što ŭ KDB. Hadziny praź dźvie-try pryjechali ludzi ŭ cyvilnym, jakija pavieźli mianie na pieratrus u Minsk».
Spadar Bandarenka raskazvaje, što doma znajšli bieła-čyrvonuju koŭdru, ale potym rasčaravalisia, što jana vyrablenaja ŭ Indyi.
«Mianie pastavili na kaleni, nakryli hetaj koŭdraj. Ale nijakaha pahromu doma nie było, usio vielmi kulturna, dziela spraviadlivaści. Na chaładzilniku visieła fotka, dzie ja ŭ Adesie ŭ majcy «My — braty, my — razam» ź biełaruskim i ŭkrainskim ściahami. Zabrali toj zdymak z saboj. Doma nie bili. Kali zajechali na terytoryju HUBAZiKa, to tam pačałosia «mordaj u padłohu», na paŭsahnutych pahnali ŭ kabiniet. Tam pastavili na kaleni, stali šukać telehram u telefonie. Šukali infarmacyju ŭ vajbiery, u fejsbuku. Ukraincaŭ jany nazyvajuć «chachłama». Kažy parol, zahadvajuć. Adkazvaju, što nie viedaju — adrazu bjuć nahoj pa śpinie i rebrach. Pa tvary nie bili. U ich durnyja žarty byli, adzin dastaŭ šablu draŭlanuju: «Bačyš, jakaja doŭhaja? Viedaješ, što my možam zrabić?» Adrazu choład pa ciele. Na ścienach visiać rasijskija ściahi — heta tak dzika».
Siarhiej kaža, što pahadziŭsia na «pakajalnaje» videa, bo sam Vasil Parfiankoŭ prasiŭ svajakoŭ kazać usio što zaŭhodna, aby ich nie bili. Raniej zatrymlivali maci i siastru Vasila.
Vasil Parfiankoŭ i Siarhiej Bandarenka ŭ Kijevie
«Pa darozie nazad u Zasłaŭje kažuć: «Ty ž nikomu nie kažy, što ciabie bili, a to nam kryŭdna budzie, bo kab my bili, to ty b da kanca žyćcia jeŭ by praz trubačku». Kab jany jakuju Pahoniu znajšli ci ściah, to mnie byli b kranty. Ja dumaŭ, što mnie prypišuć raspalvańnie varažniečy. Pa darozie ŭ pastarunak prymušali śpiavać himn dziaržaŭny, a ja jaho nie viedaju, kali b heta było pa darozie ŭ Minsk, to mianie za heta jaŭna b źbili. Dla ich čyrvonyja anučy — abraza Łukašenki, niaviedańnie himna i patryjatyčnyja tatuiroŭki. Potym skazali: «My palicyja, a voś pieradajom ciabie narmalnaj milicyi». U Zasłaŭi ŭ milicyi da mianie stavilisia dobra».
Siarhiej śćviardžaje, što jaho chacieli sudzić za raspaŭsiud «ekstremisckich materyjałaŭ», narabili z telefona skrynšotaŭ. U Zasłaŭi sami milicyjanty, kali pabačyli nastupstvy źbićcia, vyklikali chutkuju. Renthien pakazaŭ padazreńnie na pierałom rebraŭ, tamu Siarhieja špitalizavali. Užo z balnicy jon uciok, a potym zmoh pry dapamozie BySol pierabracca ŭ Polšču. Ciapier jon u Biełaj Padlaskaj.
«Ja dumaŭ, jany buduć ździekavacca z pamiaci Vasila, što voś «zdoch — tak i treba». Ale hetaha nie było. Cikavilisia tolki, kolki jon zarablaŭ, kali vajna skončycca, kazali, što Ukraina raźviazała vajnu. My z Vasilom byli ŭ vielmi blizkich adnosinach», — kaža Siarhiej.
Vasil Parfiankoŭ (pazyŭny «Siabro») zahinuŭ naprykancy červienia ŭ Lisičansku Łuhanskaj vobłaści. Cieła biełarusa ŭsio jašče nie addali jahonaj žoncy-ŭkraincy.
