«Ździŭlaje prysutnaść śviatara». Jak rasijskija błohiery adreahavali na samotnickija Kalady Pucina
Rasijski prezident Uładzimir Pucin sioleta ŭ poŭnaj adzinocie naviedaŭ kaladnaje nabaženstva ŭ Błahavieščanskim sabory Kramla. Akramia jaho byli tolki śviatary. Heta vyhladała tak dziŭna, što navat prarasijskija błohiery dali sabie volu.
Fota: AR
«Ździŭlaje prysutnaść śviatara. Nie tamu, što moža ŭjaŭlać pahrozu (jaho, napeŭna, papiarednie na try pakaleńni ŭniz pravieryli, dvojčy abšukali i trojčy pradezynfikavali), a tamu što: navošta? Na sustrečy hetych dvaich luby treci — lišni…» — iranizuje prarasijski publicyst Leŭ Viaršynin.
«Heta ŭ zapisie, napeŭna, jak zvyčajna», — dadajuć u kamientarach.
«A paśla šamanskich rytuałaŭ adzin z druhim naohuł zachoča razmaŭlać?»
«U chryścijanstvie jość takoje paniaćcie «abščyna». Vierniki abjadnoŭvajucca ŭ supołku i sumiesna (saborna) molacca. Sabornaja malitva zjaŭlajecca abaviazkovaj kananičnaj umovaj mistyčnaha pieratvareńnia chleba i vina ŭ cieła i kroŭ Chrystovy. Z kim, cikava, Uładzimir Uładzimiravič «palublaŭsia da adnadumstva»? Tolki sa śviatarami? Nu-nu… To-ta va ŭsich tvary jak na pachavańni abo na pasiadžeńni partiačejki».
«Pucin absalutna nie nabožny čałaviek i vykarystoŭvaje relihiju hetak ža sama, jak i ŭsie da jaho, ad faraonaŭ da caroŭ — dla kantrolu padparadkavanaj jamu bijamasy».
«Mnie cikava, voś my ž usie razumiejem, što pieramoha ŭ hetaj vajnie — heta ŭmacavańnie biahučaj biazdarnaj ułady? Jość šmat prykładaŭ u historyi, kali projhryš u vajnie abiacaje jakasnyja transfarmacyi (viadoma, nie dla tych, chto ŭ rula), ale ich i nie škada. Bo naohuł nie jasna, za što vajujem. Suprać Zachadu? Dyk my jaho tolki ŭ razy macniej robim. Suprać Ukrainy? Dyk ziamiel svaich proćma, tolki ŭładkoŭvać. Za ŭładu??? Nu niama ŭžo, prabačcie, nie chaču», — piša rasčaravany karystalnik z «zet» na avatarcy.
«Kali nie chavacca za chitrymi farmuloŭkami, davodzicca čarhovy raz zrabić sumnuju vysnovu: naš prezident i viarchoŭny hałoŭnakamandujučy nastolki adkryta i (što značna horš) demanstratyŭna baicca za svajo žyćcio padčas vialikaj i ciažkaj vajny, što heta nie moža nie ŭpłyvać na chod i zychod bitvaŭ», — reziumuje Ihar Strałkoŭ.
