Ci možna pradavać carkoŭnyja relikvii? Mierkavańni śviatara, relihijaznaŭcy i pravavyja realii
Vystaŭlenyja na prodaž «moščy Jeŭfrasińni» choć i akazalisia padrobkaj, ale sam łot sparadziŭ pytańnie, ci mohuć takija relikvii naohuł pradavacca praz aŭkcyjon i ci zakonna heta.
Padroblenyja moščy biełaruskaj śviatoj źjavilisia ŭ prodažy na internet-aŭkcyjonie
Śviatary: «Relikvii pradavać nielha»
Śviatary, apytanyja nami, kažuć, što pavodle carkoŭnych normach relikvii i ŭsie śviatyja rečy nie pavinny pradavacca i kuplacca. Handal imi niedapuščalny.
«Što ž tyčycca śvieckich zakonaŭ, to ŭ suviazi z tym, što śvieckija ŭstanovy majuć inšy padychod da ŭspryniaćcia i traktoŭki relikvii, to adpaviedna i padychod da ich, jak da zvykłych rečaŭ», — adznačajuć surazmoŭcy.
U vypadku z prodažam praz aŭkcyjon «moščaŭ Jeŭfrasińni», to biełaruskija śviatary akcentujuć uvahu na ašukanstvie:
«Badaj, bolšaje zło jość u tym, što ŭładalnik relikvijaŭ sprabavaŭ padmanuć tych, dla kaho sama Jeŭfrasińnia źjaŭlajecca vialikim maralnym, duchoŭnym i relihijnym aŭtarytetam».
Najčaściej relikvii zbyvajuć tyja, chto nie adnosić siabie da Carkvy.
«Toje mohuć rabić spadkajemcy ź siamji duchoŭnaj asoby, jakija nie ličać siabie viernikami», — tłumačać śviatary.
Spadkajemcy nie bačać kaštoŭnaści ŭ tym, što pradajuć, a razhladajuć jaje jak ułasnaść.
«Zastajecca tolki bok marali, bo ŭ rešcie heta kostki čałavieka, a jany, jak i sam čałaviek, naŭrad ci mohuć być čyjojści ŭłasnaściu», — adznačajuć śviatary.
Polski śviatar u pryvatnaj hutarcy kateharyčny: «relikvii — heta nie biznes». «Sapraŭdnaść relikvii paćviardžajecca admysłovym siertyfikatam, a pradaviec maje davieści, adkul jana ŭ jaho. Navat u vypadku, kali pradmiet akažacca padrobkaju», — kaža jon.
Pravavyja asablivaści ŭ roznych krainach
Pavodle śvieckich normaŭ, relikvija — heta kulturnaja kaštoŭnaść, artefakt, pradmiet daŭniny.
Pieraśled za jaje prodaž nadychodzić, kali vyjaŭlajecca, što jana skradzienaja abo niezakonna zdabytaja. U nacyjanalnych zakanadaŭstvach złamyśniku za heta pahražaje štraf ci źniavoleńnie.
U Polščy, naprykład, za sprobu pradać artefakt pahražaje da 5 hadoŭ pazbaŭleńnia voli. Za jaho falšavańnie ci pierarobku — da 2 hadoŭ. Da 5 hadoŭ źniavoleńnia pahražaje vykrytamu ŭ sprobie vyvazu kulturnaj kaštoŭnaści.
U Biełarusi za niezakonnaje abaračeńnie kulturnych kaštoŭnaściaŭ mohuć pakarać jak za niezakonnuju pradprymalnickuju dziejnaść ci niaspłatu padatkaŭ.
Uładalniku nieabchodna mieć dakumienty, jakija paćviardžajuć, adkul u jaho artefakty.
Archieałahičnyja artefakty, znojdzienyja padčas raskopak, zabaroniena pradavać, kuplać, daryć, abmieńvać.
Vyklučeńnie tolki dla dziaržaŭnych navukovych arhanizacyj i dziaržaŭnych muziejaŭ, a taksama dla fizičnych i jurydyčnych asob, jakija da 1 studzienia 2017 hoda ŭklučyli archieałahičnyja artefakty, jakija jość u ich ułasnaści, u admysłovy rejestr.
Kapačam za niezakonnaje skarbašulnictva pahražaje štraf da 50 bazavych vieličyń (1850 rubloŭ).
Takaja dziejnaść moža ažyćciaŭlacca tolki padčas praviadzieńnia archieałahičnych daśledavańniaŭ z dazvołam Akademii navuk.
Pytańniami viartańnia historyka-kulturnych kaštoŭnaściaŭ zajmajecca admysłovaja kamisija Ministerstva kultury.
Relihijaznaŭca: «Rynak relikvij — heta machlarstva jašče ź siaredniaviečča»
Relihijaznaŭca Natalla Vasilevič z «Chryścijanskaj vizii» kaža, što ŭ vypadku z prodažam «moščaŭ» treba było b źviarnucca ŭ palicyju, kab ich uładalnik patłumačyŭ, adkul jany ŭ jaho, ci zakonna jon imi vałodaje i pradaje.
«Carkva pa-roznamu reahavała na prodaž relikvij, — praciahvaje Natalla Vasilevič. — Byli i tyja, chto nie suprać prykupić sabie čahości, čym možna pryciahnuć uvahu pałomnikaŭ ci turystaŭ. Uzajemavyhadny biznes. Ale ŭ pryncypie ciapier trend na ŭrehulavanaść pytańnia. Treba dakazvać pachodžańnie śviatyniaŭ».
Natalla kaža, što «rynak relikvij — heta machlarstva jašče ź siaredniaviečča».
Ekśpiertka kaža, što cerkvy sprabavali abmiežavać takija dziejańni, asabliva Rymskaja carkva. U pravasłaŭnych byli kamisii pa moščach, jakija katałahizavalisia, padrabiazna apisvalisia ŭ detalach.
«Prodaž moščaŭ — heta ŭ lubym vypadku čorny rynak, tamu tym, chto zajmajecca pieraprodažam moščaŭ, treba ci rabić machlarstva i vydavać padrobku za sapraŭdnyja moščy, ci ŭčyniać niejkija inšyja nielehalnyja dziejańni.
Vielmi małaimavierna, što ŭ prodažy moža akazacca niejkaja aŭtentyčnaja relikvija, atrymanaja lehalnym šlacham», — tłumačyć Natalla Vasilevič.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ«Moščy Jeŭfrasińni» — padrobka. Voś čamu
Pradaviec «relikvij śviatoj Jeŭfrasińni» pradaje jašče i kresła Džordža Vašynhtona
Noty Maniuški, rukapisy Kupały, kubak Jadvihi: jakija kulturnyja kaštoŭnaści viarnulisia ŭ Biełaruś za apošnija dva hady
